Nowoczesna antykoncepcja: plastry i implanty hormonalne

Plastry hormonalne

Plaster hormonalny to przezskórna metoda antykoncepcji. Nakleja się go na suchej, czystej i zdrowej skórze – najlepiej na pośladkach lub podbrzuszu. Nie należy nakładać go na piersiach, zgięciach łokci czy kolanach.

Naklejony plaster uwalnia stopniowo do krwiobiegu hormony. Zapobiega owulacji, a także zagęszcza śluz w macicy, co ogranicza ruchliwość plemników. Skuteczność plastrów antykoncepcyjnych ocenia się na około 99 procent (dowiedz się więcej o plastrach: https://portal.abczdrowie.pl/plastry-antykoncepcyjne-wady-i-zalety).

Zaletą plastrów hormonalnych jest to, że nie szkodzą one wątrobie. Nie wpływają też negatywnie na funkcjonowanie żołądka. Kolejną korzyścią ich stosowania jest długotrwałe działanie. Wystarczy zmieniać je raz bądź dwa razy w tygodniu.

Stosowanie plastrów hormonalnych, podobnie jak każdej innej metody antykoncepcyjnej, ma swoje wady. Po naklejeniu kobieta może odczuwać bóle głowy, tkliwość piersi, wahania nastroju oraz nudności. Mogą się również pojawić niewielkie krwawienia między okresami. Stosowanie ich wiąże się również z ryzykiem odklejenia – jest ono co prawda niewielkie, ale w miejsce naklejenia lepiej nie stosować talku bądź tłustych substancji, np. olejków.

Plastrów nie powinny stosować kobiety z zaburzeniami metabolizmu tłuszczów. Niewskazane jest używanie ich przy dużej nadwadze oraz otyłości. To nie wszystko. Z plastrów muszą zrezygnować panie, które cierpią na choroby serca, migrenę, cukrzycę z powikłaniami, zakrzepicę żylną bądź tętniczą, ciężką niewydolność wątroby, endometriozę. Przeciwwskazaniem do ich stosowania jest też nadciśnienie tętnicze oraz rak piersi, macicy i jajników.

Implanty hormonalne

Implanty hormonalne to podskórna metoda antykoncepcji. Nazywane są również wszczepami bądź pręcikami antykoncepcyjnymi. Zawierają one syntetyczny żeński hormon płciowy – gestagen. Po założeniu jest on stopniowo uwalniany do organizmu. Działanie implantów polega na zatrzymaniu owulacji oraz zwiększaniu gęstości śluzu w macicy, co uniemożliwia plemnikom przedostanie się do jamy macicy i jajowodu. Implanty zakładane są na około 3 lata (czas ten może się skrócić np. u kobiet z dużą nadwagą lub w sytuacji, gdy wystąpią jakieś działania niepożądane). Są one obecnie najskuteczniejszą metodą antykoncepcyjną (więcej informacji na temat antykoncepcji znajdziesz na stronie: https://portal.abczdrowie.pl/czego-polki-oczekuja-od-antykoncepcji).

Implant może zostać założony jedynie przez lekarza. Zabieg trwa kilka minut i nie jest bolesny. Wcześniej kobieta powinna przygotować się na wywiad oraz badania.

Skutki uboczne, które mogą się pojawić po zastosowaniu tej metody antykoncepcyjnej, to bóle głowy, zaburzenia miesiączkowania, bolesność sutków, trądzik, zwiększenie wagi ciała. Oprócz tego, w miejscu wszczepienia pręcika, może pojawić się zasinienie, ropień. Zdarza się, że kobieta odczuwa też świąd.

Przeciwwskazaniem do zastosowania implantu są m.in. schorzenia wątroby, ciąża, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.

Zarówno implanty, jak i plastry zapobiegają ciąży, jednak nie chronią przed chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Nie można zapominać o tym, by podczas wizyty lekarskiej poinformować lekarza o stosowanych lekach (również tych ziołowych i bez recepty) oraz współistniejących schorzeniach.