Na leczenie szpitalne wydajemy 43 proc. środków przeznaczonych na ochronę zdrowia. To najwięcej w Europie. Mamy także prawie największą liczbę łóżek szpitalnych przypadających na 100 tys. mieszkańców – na jedno łóżko średnio 150 osób. W Szwecji jest to aż 361 osób. Zarazem jednak brakuje specjalistycznych oddziałów dla osób starszych.
Jak wynika z danych Państwowego Zakładu Higieny, rozbudowa szpitali dokonała się kosztem opieki ambulatoryjnej. Zdaniem eksperta Pracodawców RP Roberta Mołdacha to jeszcze pozostałość zaborów: za Bismarcka szpitale były budowane w odległości jednego dnia marszu wojska. W Polsce chorym łatwiej kierować się do szpitala niż do lekarza rodzinnego.
Szpital wybieramy również z powodu jeszcze bardziej ograniczonej dostępności do specjalistów. Szczególnie widać to w przypadku dzieci – te do 5. roku życia są dużo częściej hospitalizowane niż ich europejscy rówieśnicy. To efekt braku pediatrów w Polsce. Ci, którzy są, przyjmują w szpitalach. Dlatego dzieci trafiają tam częściej, niżby to wymagało - komentuje Robert Mołdach.
Liczbę przyjęć ograniczają jednak limity NFZ: kiedy kończą się pieniądze, to niezależnie od liczby łóżek szpital nikogo już nie przyjmie.
Komentarze (9)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszepodadzą uczciwe dane- ile NFZ płaci średnio za leczenie 1-go pacjenta w szpitalu, ile wydają na to np. Węgrzy, Czesi o innych nawet nie ma co mówić. Ilu średnio lekarzy na 100tys. mieszkańców leczonych w szpitalach w Polsce pracuje w szpitalach? Wtedy przekonamy się gdzie jest prawda. Manipulowanie statystykami to stara stalinowska sztuczka.
1. Całkowity brak odpowiedzialności zawodowej lekarzy za leczenie pacjentów
2. Prawo do odmowy leczenia każdemu pacjentowi bez podania przyczyn
3. Nie wprowadzanie kas fiskalnych w rozliczeniu usług medycznych bez zgody środowiska lekarskiego.
4. Natychmiastowe zrównanie pensji z lekarzami w Niemczech a docelowo w USA.
5. Prawo lekarzy do podpisywania indywidualnych kontraktów z firmami farmaceutycznymi i pogrzebowymi.
6. Prawo do wypisywania recept przez upoważnionych asystentów lekarzy.
7. Prawo do prowadzenia przez lekarzy praktyki prywatnej w przychodniach publicznych.
8. Prawo do bezpłatnego użytkowania publicznego sprzętu przez lekarzy w praktyce prywatnej
9. Prawo do pracy lekarzy na wielu etatach bez obowiązku fizycznego przebywania w miejscu pracy.
10. Prawo do stosowania przez lekarzy cen umownych bez górnego limitu za usługi medyczne.
11. Wprowadzenie dogmatu o nieomylności lekarza, na wzór dogmatu o nieomylności papieża.
12. W przypadku sporu lekarza z pacjentem decydujący głos ma Izba Lekarska.
13. Przywrócenie dobrego imienia lekarzom łódzkiego pogotowia o pseudonimach roboczych Anioł Śmierci, Doktor Mengele i Doktor Potasik, którzy nigdy nie byli skazani prawomocnym wyrokiem sądu.
14. Rozpoczecie procesu beatyfikacyjnego doktora Garlickiego.