• Ostry zespół wieńcowy, czyli zawał serca, zwykle przebiega z bólem zamostkowym, uczuciem ciężkości w klatce piersiowej, niezależnym od oddechu i pozycji ciała. Mogą temu towarzyszyć kołatanie serca i zawroty głowy.
  • U niektórych osób, np. cukrzyków lub osób w podeszłym wieku, zawał może przebiegać nietypowo. Mogą one odczuwać zlewne poty i zaburzenia równowagi, omdlenia i mieć kłopoty gastryczne, tj. wymioty – to tzw. maska brzuszna zawału serca.
  • Najważniejszymi czynnikami ryzyka zawału serca są podwyższone stężenie cholesterolu we krwi, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, palenie papierosów i niewłaściwa dieta. Istotne są też obciążenia genetyczne – zawały serca u dziadków, rodziców lub rodzeństwa – u kobiet przed 60. rokiem życia i mężczyzn – przed 55. rokiem życia.

Jak reagować, gdy podejrzewamy zawał serca?

Najważniejsze jest jak najszybsze wezwanie pomocy medycznej. Oczekując na nią, chory – jeśli jest przytomny - powinien siedzieć w wygodnej pozycji, opierając się np. o ścianę.

Reklama
  • Pozycja powinna być półleżąca, by serce było mniej obciążone.
  • Trzeba rozluźnić pasek, rozpiąć guziki koszuli przy szyi.
  • Należy otworzyć okno, by był dostęp świeżego powietrza.
  • Jeśli mamy tabletkę z nitrogliceryną (pomaga rozszerzyć naczynia krwionośne), należy umieścić ją pod językiem (tak podana działa już po 2-3 minutach). Jeśli nie mamy preparatu z nitrogliceryną, choremu można podać aspirynę, etopirynę, polopirynę S, cardiopirin, acard. Tabletkę należy rozgryźć.

To mit, że trzeba kaszleć, by pomóc w zawale serca. Jest wręcz przeciwnie – kaszel naraża serce na większe obciążenie.

Jeśli u chorego zauważymy zatrzymanie akcji serca, trzeba przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową. Wykonujemy zewnętrzny masaż serca oraz sztuczne oddychanie (schemat 30:2).