Projekt BEEHIVE (Bridging the Epidemiology and Evolution of HIV in Europe [and Uganda]) opiera się na zbieraniu danych z 8 kohort w Europie i Ugandzie. W jego ramach zidentyfikowano 17 osób z wariantem wirusa podtypu B, zwanym wariantem VB. Osoby te miały bardzo podwyższone miano wirusa od 6 miesięcy do 2 lat po pozytywnym wyniku testu na HIV wykonanego na wczesnym etapie zakażenia. 15 z tych 17 osób pochodziło z Holandii, 1 ze Szwajcarii i 1 z Belgii. Ze względu na liczbę osób z Holandii z wariantem VB, naukowcy przeanalizowali więcej danych z kohorty ATHENA projektu BEEHIVE obejmującej 6706 osób z Holandii zakażonych wirusem HIV i znaleźli 92 kolejne przypadki zakażenia wariantem VB - w sumie zatem znaleziono ich 109.

Reklama

Wykonane przed rozpoczęciem terapii antyretrowirusowej badania wykazały, że osoby z wariantem VB miały miano wirusa 3,5 do 5,5 razy wyższe niż obserwowane u 6604 osób z innymi szczepami podtypu B. Liczba limfocytów CD4 spadała w tej grupie dwukrotnie szybciej, co zwiększało ryzyko rozwoju AIDS. Ponadto wyższe było ryzyko zakażenia innych osób wirusem HIV.

Autorzy badań zapewniają jednak, że po rozpoczęciu leczenia odporność zakażonych osób rosła, a przeżywalność była podobna jak przy innych wariantach HIV.

- U nieleczonych osób w wieku 30 lat z tym wariantem można się spodziewać zaawansowanego HIV (liczba komórek CD4 poniżej 350 na milimetr sześcienny, z długoterminowymi konsekwencjami klinicznymi) średnio 9 miesięcy po diagnozie – wskazują autorzy. - Wiek, płeć, przypuszczalny sposób przenoszenia infekcji i miejsce urodzenia dla wyżej wymienionych 109 osób były typowe dla zakażonych wirusem HIV w Holandii, co sugeruje, że zwiększoną zjadliwość można przypisać szczepowi wirusa.

Po zsekwencjonowaniu 2 dodatkowych próbek od osoby z wariantem VB, która otrzymała diagnozę w Amsterdamie w 1992 roku – dekadę przed innymi diagnozami VB – naukowcy zasugerowali, że ta osoba miała wirusa, który prawie całkowicie ewoluował w wariant VB typowy dla późniejszych lat. Przyszłe badania in vitro mogą ujawnić nieznany obecnie czynnik na poziomie molekularnym lub komórkowym, który pozwoliłby lepiej zrozumieć wariant VB.

- Większa część zmian ewolucyjnych, które doprowadziły do powstania VB miała miejsce przed rokiem 1992, zanim pojawiła się skuteczna terapia skojarzona – napisali autorzy. - Jednak nasze odkrycia mogą stymulować dalsze zainteresowanie tym, czy powszechne leczenie zmienia równowagę między zakaźnością a zjadliwością w kierunku wyższej zjadliwości, promując w ten sposób pojawianie się i rozprzestrzenianie nowych zjadliwych wariantów.

Autorzy podkreślają, że w przypadku pacjentów zakażonych innymi szczepami wirusa HIV zaawansowane stadium zakażenia może zostać osiągnięte w ciągu 36 miesięcy od rozpoznania, jeśli nie otrzymają leczenia. Natomiast przy VB wystarczy 9 miesięcy w przypadku mężczyzn, u których diagnozę postawiono, gdy byli oni w wieku od 30 do 39 lat. Jeszcze wcześniej zaawansowane stadium HIV rozwija się u osób starszych. Tak duże tempo sugeruje, że pacjenci z późno rozpoznanym zakażeniem HIV mogą być już w zaawansowanym stadium, co oznacza gorsze rokowanie.

Zakażonych HIV jest obecnie 38 milionów ludzi, a 33 miliony zmarło na całym świecie z tego powodu. - Nasze odkrycie wysoce zakaźnego wariantu wirusa podkreśla zatem znaczenie dostępu do częstych testów dla osób z grup ryzyka oraz przestrzegania zaleceń dotyczących natychmiastowego leczenia każdej osoby żyjącej z HIV – podsumowali autorzy.