Jak się objawia stwardnienie rozsiane? To warto wiedzieć o chorobie

Przebieg choroby jest w dużej mierze kwestią indywidualną. Do pierwszych symptomów stwardnienia rozsianego należą: zaburzenia wzroku i mowy, drżenie, drętwienie oraz słabość rąk. Objawy te mogą pojawić się i zniknąć na pewien czas (nawet na kilka lat), by powrócić na nowo. Może się zdarzyć, że część symptomów schorzenia pozostanie na stałe. Warto przy tym podkreślić, że konkretne objawy stwardnienia rozsianego są zależne od lokalizacji ognisk demielinizacyjnych. Właśnie z tego powodu część chorych doświadcza stosunkowo niewielkiej niedoczulicy po jednej stronie ciała, a inni zmagają się ze znacznym niedowładem lub nawet pełnym porażeniem obu kończyn dolnych.

W miarę upływu czasu chorzy na stwardnienie rozsiane mają coraz więcej problemów ze zdrowiem – dokuczają im zawroty głowy, trudności z utrzymaniem równowagi, wzrost napięcia mięśniowego, zaburzenia psychiczne oraz emocjonalne, podatność na upadki oraz zaburzenia w pracy zwieraczy. Choroba może doprowadzić także do utraty słuchu.

Rzuty stwardnienia rozsianego

Kolejne nawroty choroby pojawiają się bez uprzedzenia, ale bliższa ich analiza nierzadko wykazuje pewne schematy. U wielu chorych objawy stwardnienia rozsianego występują tuż po wyleczeniu infekcji górnych dróg oddechowych. Nawrotom schorzenia sprzyja również wysoka temperatura powietrza, dlatego rzuty choroby są częstsze na wiosnę i w lecie. Do ich wystąpienia przyczynia się także napięcie emocjonalne, w związku z czym chorzy na stwardnienie rozsiane powinni w miarę możliwości unikać sytuacji stresogennych i nauczyć się skutecznie obniżać u siebie poziom stresu.

Jak pokazują dane statystyczne, większą podatność na rozwój stwardnienia rozsianego notuje się u kobiet. Choroba rozwija się zwykle między 20. a 40. rokiem życia.

Jak rozpoznaje się stwardnienie rozsiane?

W diagnostyce stwardnienia rozsianego kluczową rolę odgrywają specjalistyczne badania, takie jak rezonans magnetyczny. Przed skierowaniem pacjenta na badania tego typu konieczne jest jednak wykluczenie innych schorzeń o podobnych objawach, na przykład guzów czaszki lub kiły. W trakcie obrazowania metodą rezonansu magnetycznego można wykryć zmiany demielinizacyjne oraz inne procesy o niekorzystnym wpływie na układ nerwowy. Stan pacjenta i jego sprawność są oceniane także za pomocą innych wskaźników.

Leczenie SM

Podstawą leczenia stwardnienia rozsianego są glikokortykosteroidy doustne lub podawane dożylnie. U niektórych chorych leki te nie działają jednak w pełni skutecznie i zachodzi potrzeba zastosowania leków immunosupresyjnych, blokujących aktywność układu odpornościowego. Do wykorzystywanych obecnie w terapii SM leków należy także interferon beta, leki obniżające napięcie mięśniowe, leki antydepresyjne oraz środki farmakologiczne, które usprawniają oddawanie stolca. Ważnym elementem leczenia stwardnienia rozsianego jest aktywność fizyczna oraz systematyczna rehabilitacja. Terapia przynosi lepsze efekty, gdy pacjent ma wsparcie bliskich mu osób i zapewnione godne warunki do życia.