Czy wniosek trzeba uzasadnić

Kobieta, która urodziła dziecko ze znacznym stopniem upośledzenia umysłowego, zarzuca lekarzowi, który odbierał poród, że nie podjął we właściwym czasie decyzji o przeprowadzeniu go metodą cesarskiego cięcia. Zamierza ubiegać się o odszkodowanie. Czy we wniosku musi przedstawić dowody, że doszło do błędu medycznego?
TAK Pacjentka będzie mogła wystąpić do komisji wojewódzkiej z wnioskiem o ustalenie zdarzenia medycznego, tzn. stwierdzenie, że doszło do błędu medycznego. Do wniosku powinna dołączyć uprawdopodobnienie zdarzenia, w następstwie którego doszło do szkody. Chodzi o dowody, które potwierdzą i uwiarygodnią okoliczności w nim wskazane, np. dokumentację medyczną, wyniki badań i prześwietleń rentgenowskich. Wniosek powinien zawierać dane personalne pacjentki (imię, nazwisko, datę urodzenia, numer PESEL), adres do doręczeń, dane szpitala, w tym jego adres. Tak przygotowany dokument należy złożyć w komisji właściwej ze względu na siedzibę szpitala, w którym doszło do porodu. Poszkodowana przedstawia w nim swoją propozycję wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia.
Podstawa prawna
Reklama
Art. 67a, 76c, 67d ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).

Czy postępowanie jest bezpłatne

Pacjent zamierza złożyć do komisji wniosek o odszkodowanie za błąd medyczny, w wyniku którego musi ponosić koszty codziennej rehabilitacji. Z tego powodu jego sytuacja materialna uległa istotnemu pogorszeniu. Czy może być zwolniony z opłaty?



NIE Poszkodowany płaci za złożenie wniosku o ustalenie, że doszło do błędu medycznego. Jednorazowa opłata wynosi 200 zł. Należy ją wpłacić na rachunek urzędu wojewódzkiego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta. Ustawa nie przewiduje żadnych wyjątków od tej zasady, także w sytuacji, gdy poszkodowany znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej. Wniesienie opłaty jest warunkiem koniecznym uznania, że wniosek o odszkodowanie za błąd medyczny jest kompletny i należycie opłacony. Potwierdzenie jej uiszczenia należy dołączyć do wniosku. W przypadku, gdy dowód wpłaty nie zostanie dołączony do wniosku, ten zwracany jest poszkodowanemu bez rozpatrzenia.
Podstawa prawna
Art. 67d ust. 3, 4, 5 ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).

Czy zakażenie to zdarzenie medyczne

Pacjentka po przebytym zabiegu chirurgicznym zachorowała na wirusowe zapalenie wątroby. Podejrzewa, że do zakażenia doszło w szpitalu. Czy może skorzystać z szybkiej ścieżki ubiegania się o odszkodowanie?
TAK Można ubiegać się o odszkodowanie w uproszczonym trybie w sytuacji, gdy doszło do zakażenia szpitalnego. Mimo że nie jest ono skutkiem typowego błędu medycznego, tj. błędnej diagnozy lub niewłaściwego leczenia, lecz wynika z zaniedbań szpitala, najczęściej z nieprzestrzegania zasad higieny. Nowelizacja ustawy o prawach pacjenta stanowi, że o odszkodowanie można wystąpić, gdy doszło do zakażenia, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia pacjenta albo jego śmierci. Wniosek należy złożyć w komisji właściwej ze względu na siedzibę szpitala w ciągu roku od dnia, w którym pacjentka dowiedziała się o zakażeniu. Kompletny wniosek komisja wojewódzka przekazuje dyrektorowi szpitala, w którym doszło do zakażenia i ubezpieczycielowi. Ci w ciągu 30 dni muszą się do niego ustosunkować. Nieprzedstawienie stanowiska w tym terminie jest równoznaczne z akceptacją okoliczności przedstawionych we wniosku oraz proponowanej wysokości świadczeń.
Podstawa prawna
Art. 67a ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).



Czy komisja decyduje o odszkodowaniu

W ciele pacjentki podczas zabiegu chirurgicznego lekarz pozostawił ciało obce. W efekcie doszło do powikłań. Długotrwałe leczenie spowodowało, że pacjentka musiała zrezygnować z pracy zawodowej. Poszkodowana zamierza ubiegać się o odszkodowanie oraz rentę. Nie jest jednak pewna, kto decyduje o wysokości odszkodowania. Czy należy to do uprawnień komisji wojewódzkiej?
NIE Propozycję wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia poszkodowana pacjentka powinna wpisać we wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego. O ostatecznej kwocie świadczenia zdecyduje ubezpieczyciel. Takich uprawnień nie ma natomiast komisja wojewódzka. Celem postepowania przed nią jest ustalenie, czy doszło do błędu medycznego i czy jest zasadna wypłata odszkodowania. Maksymalna wysokość świadczenia (odszkodowania i zadośćuczynienia) może wynieść w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia 100 tys. zł. Ten limit dotyczy również omawianego przypadku. Ubezpieczyciel ma 30 dni od otrzymania od komisji wojewódzkiej zawiadomienia o wydanym orzeczeniu na złożenie propozycji odszkodowania i zadośćuczynienia. Jeżeli nie przedstawi jej w tym terminie, jest zobowiązany do wypłaty tych świadczeń w wysokości zaproponowanej przez pacjentkę we wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego.
Podstawa prawna
Art. 67k ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).

Czy wniosek może złożyć spadkobierca

Pacjent w wyniku błędnej diagnozy był leczony na inne schorzenie niż powinien. W efekcie zastosowania niewłaściwej terapii zmarł. Jego syn i zarazem spadkobierca chce wystąpić z roszczeniem przeciwko szpitalowi, w którym ojciec był leczony. Czy może skorzystać z uproszczonej procedury?



TAK Śmierć pacjenta w wyniku błędu medycznego może być podstawą dochodzenia roszczenia przed komisją wojewódzką. Wniosek o ustalenie, że doszło do zdarzenia medycznego, mogą złożyć spadkobiercy pacjenta. Należy go wnieść w ciągu roku od dnia zgonu pacjenta, ale nie później niż trzy lata od dnia, w którym wystąpiło zdarzenie medyczne, które było przyczyną jego śmierci. Spadkobiercy mogą się ubiegać maksymalnie o 300 tys. zł odszkodowania.
Podstawa prawna
Art. 67b, 67k ust. 7 ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).

Czy decyzja komisji musi być jednomyślna

Pacjent wystąpił do komisji wojewódzkiej z wnioskiem o ustalenie, czy doszło do błędu medycznego. Czy orzeczenie komisji musi zapaść jednomyślnie?
NIE Orzeczenie komisji zapada większością co najmniej 2/3 głosów w obecności wszystkich członków składu orzekającego. Komisje orzekają w składzie 4-osobowym. Jest on ustalany przez przewodniczącego komisji, który korzysta z listy członków komisji wojewódzkiej. Dwóch jej członków powinno mieć wykształcenie medyczne, a dwóch pozostałych – prawnicze. Członkowie składu orzekającego, ich małżonkowie, zstępni i wstępni w linii prostej nie mogą być właścicielami, pracownikami ani współpracownikami szpitala, w którym doszło do zdarzenia medycznego, lub ubezpieczyciela.
Podstawa prawna
Art. 67e ust. 3 i 67j ust. 3, 4 ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).

Czy pacjent może się odwołać

Pacjentka we wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego domagała się wypłaty 100 tys. zł za błędną diagnozę, w wyniku której poniosła uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczyciel zaproponował jednak odszkodowanie dwukrotnie niższe, niż domagała się pacjentka. Czy może je zakwestionować?



NIE Nowelizacja ustawy o prawach pacjenta nie przewiduje ścieżki odwoławczej od wysokości świadczenia zaproponowanej przez ubezpieczyciela. Poszkodowany ma siedem dni od dnia otrzymania propozycji odszkodowania i zadośćuczynienia na złożenie ubezpieczycielowi za pośrednictwem komisji wojewódzkiej oświadczenia o jej przyjęciu lub odrzuceniu. Jeżeli nie zgadza się z proponowaną wysokością świadczenia i w jego ocenie jest ona niewspółmierna do poniesionej szkody, może wnieść sprawę do sądu. Jeżeli natomiast pacjent zaakceptował zaproponowaną przez ubezpieczyciela kwotę świadczenia, składa oświadczenie o zrzeczeniu się wszelkich roszczeń o odszkodowanie i zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę.
Podstawa prawna
Art. 67 k ust.2, ust.5 i ust. 6 ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (czeka na publikację w Dzienniku Ustaw).