MARTA NOWIK: Czym jest zespół Aspergera?

AGNIESZKA SZAFRAŃSKA-ROMANÓW, Centrum probalans Warszawa: Zespół Aspergera (ZA) to zaburzenie z tzw. spektrum autyzmu. Jest to zaburzenie rozwojowe polegające m.in. na upośledzeniu umiejętności społecznych objawiających się w braku potrzeby kontaktu z innymi ludźmi, nieumiejętności nawiązywania i podtrzymywania relacji, a także występowaniem powtarzalności zachowań, np. brak elastyczności i naturalnej adaptacji do zmiany. Osoby z zespołem Aspergera mają dziwne zachowania, obsesyjnie koncentrują się na danym zachowaniu lub zainteresowaniu, np. mają problem w nawiązaniu i kontynuowaniu rozmowy z innymi, chyba że dotyczy ona ich obszaru zainteresowania (wtedy mogą wręcz być męczące dla słuchacza).

Czy osoby z zespołem Aspergera mają upośledzenia intelektualne?

Nie, nawet mogą bardzo dobrze funkcjonować w tym obszarze. Nie mają również zaburzeń w sferze poznawczej. W porównaniu do osób z autyzmem mają dobrze rozwiniętą mowę werbalną. Problemem jest jednak wyrażanie i rozumienie gestów niewerbalnych, min, pojmowanie ukrytych znaczeń, np. żartów, przysłów czy idiomów.

Agnieszka Szafrańska-Romanów, psycholog psychoterapeutka Centrum probalans / Materiały prasowe

Jak rozpoznaje się zespół Aspergera?

To zaburzeniem neurologiczym o nie do końca odkrytych przyczynach. Tak jak w przypadku autyzmu dziecięcego pierwsze objawy można zaobserwować już u kilkumiesięcznego dziecka (ale najczęściej pełna diagnoza pojawia się u 3- lub 4-letnich dzieci), tak w przypadku ZA najczęściej problem zostaje zauważony w przedszkolu lub w początkowym okresie szkoły podstawowej. Wówczas dostrzega się deficyty w kontaktach z rówieśnikami i umiejętności pracy w grupie. Dzieci z ZA zachowują się dziwacznie, mają swoje rutynowe zainteresowania i nie dążą do poznania nowych rzeczy. Poza tym posługują się mową, ale często w dziwaczny sposób, nieraz artykułują wyrazy nietypowo. Zwykle towarzyszą im zaburzenia integracji sensorycznej (dzieci bywają nadwrażliwe lub zbyt mało wrażliwe na niektóre bodźce np. słuchowe lub czuciowe), niekiedy mają zaburzenia koordynacji ruchowej.

Jak pomóc osobie z zespołem Aspergera? 

Pomocna jest terapia. Polega ona m.in. na usprawnianiu społecznym, psychoterapii behawioralno-poznawczej (szczególnie w przypadku zaburzeń emocjonalnych), terapii zaburzeń sensorycznych, czasem farmakoterapii.

CZYTAJ TAKŻE: Putin ma zespół Aspergera? >>>

Czy dorosły z zespołem Aspergera może normalnie pracować?

Wszystko zależy od tego, jak funkcjonuje on społecznie. Są osoby, które świetnie radzą sobie w pracy, szczególnie nie wymagającej szerokich kontaktów społecznych. Ale bywa i tak, że osoby te nie są w stanie poradzić sobie z wymaganiami, jakie daje funkcjonowanie zawodowe. Wysokofunkcjonujące osoby z ZA mogą pracować, zakładać rodzinę i prowadzić życie towarzyskie pomimo towarzyszącym im deficytom w funkcjonowaniu społecznym.