Czy lekarz odmówi przyjęcia urlopowicza

Pochodzę z Jarosławia, ale na urlop wybieram się do Kołobrzegu. Czy w sytuacji przeziębienia, zatrucia lub innej sytuacji, gdy będę wymagał porady lekarskiej, lekarz będzie mógł odmówić mi jej udzielenia, tłumacząc, że nie jestem wpisany na jego listę pacjentów?
NIE Każdy pacjent ma prawo do opieki medycznej niezależnie od tego, w jakim miejscu się znajduje. To oznacza, że jeżeli zachoruje, poczuje się gorzej, ulegnie wypadkowi, pomoc musi być mu udzielona. W takiej sytuacji najczęściej korzysta się z pomocy lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Wybierając się na urlop, dobrze jest sprawdzić, gdzie w pobliżu hotelu czy pensjonatu znajduje się gabinet lekarza rodzinnego. W sytuacji pogorszenia stanu zdrowia (gorączka, bóle głowy czy gardła) należy zadzwonić i umówić się na wizytę. Należy mieć również z sobą aktualny dowód ubezpieczenia. Lekarz nie może odmówić przyjęcia pacjenta, tłumacząc, że ten nie jest wpisany na jego listę pacjentów, pochodzi z innej miejscowości, lub wymuszać opłacenia porady, twierdząc, że NFZ nie pokryje kosztu leczenia przyjezdnego pacjenta. Może natomiast po zbadaniu skierować pacjenta do innej placówki lub do szpitala, jeżeli jego stan zdrowia będzie tego wymagał.
Podstawa prawna
Reklama
Art. 2, art. 13, art. 15, art. 28 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm).

Czy ubezpieczenie jest niezbędne

Za miesiąc wybieram się na odpoczynek nad morze. Jestem alergikiem i osobą szczególnie podatną na przeziębienia. Czy jeżeli zapomnę dokumentu ubezpieczenia, to nie zapłacę za udzielone świadczenia medyczne?
TAK Nie zmienia to jednak tego, że i tak będzie musiała pani przedstawić taki dokument ubezpieczenia. Jego brak może bowiem powodować trudności w dostępie do świadczeń (poza przypadkami nagłymi). Część świadczeniodawców odmawia bowiem przyjęcia nieodpłatnie pacjenta, jeżeli ten nie ma przy sobie dokumentu ubezpieczenia. Dlatego warto pamiętać o jego zabraniu również na urlop. W przypadku pracowników może to być książeczka ubezpieczeniowa z aktualnym stemplem przedsiębiorcy. Może to być również druk ZUS, który potwierdza regularne opłacanie składki zdrowotnej. Należy pamiętać, że prawo do nieodpłatnego leczenia wygasa po 30 dniach od opłacenia ostatniej składki zdrowotnej. W sytuacji gdy okaże się, że pracownik nie był ubezpieczony w NFZ z winy pracodawcy, to na nim spoczywa obowiązek opłacenia kosztów leczenia.
Podstawa prawna
Art. 49, art. 50 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r., nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).



Czy rodzic zapłaci za leczenie dziecka

Urlop zamierzam spędzić z dziećmi na Mazurach. Koleżanka powiedziała mi o problemach, jakie miała w ubiegłym roku, gdy zapomniała dowodu ubezpieczenia, a dziecko zachorowało i potrzebowało pomocy. Czy brak dowodu ubezpieczenia jest jednoznaczny z tym, że rodzic pokrywa koszty świadczeń udzielonych dziecku?
NIE Szpitale i przychodnie mające kontrakt z NFZ nie mają prawa pobierać opłat za udzielanie świadczeń gwarantowanych dzieciom do 18. roku życia, jeśli te mają obywatelstwo polskie i zamieszkują na terenie RP. Zdarza się jednak, że szpital czy lekarz uzależniają udzielenie świadczenia od posiadanego dowodu ubezpieczenia. To wynik tego, że w takiej sytuacji istotne jest rozróżnienie pojęcia osoby ubezpieczonej i osoby uprawnionej do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Katalog osób do nich uprawnionych określa tzw. ustawa zdrowotna. Jej przepisy jednoznacznie wskazują, że osoby mające obywatelstwo polskie i miejsce zamieszkania na terytorium RP, które nie ukończyły jeszcze 18 lat, bez względu na ubezpieczenie mają prawo do korzystania z nieodpłatnego leczenia. Określenie podstawy prawnej uprawnień tych osób przez świadczeniodawców jest konieczne, żeby w przypadku braku ubezpieczenia koszt udzielanych im świadczeń pokrył budżet państwa. Nie może jednak stanowić podstawy do obciążania kosztami leczenia lub odmowy jego udzielenia.
Podstawa prawna
Art. 2 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.). Par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 18 lipca 2008 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 137, poz. 858).

Czy ubezpieczenie można donieść później

Przebywam już na urlopie. Musiałam skorzystać z opieki medycznej w szpitalu. Zostałam zakwalifikowana jako przypadek pilny. Nie miałam przy sobie dowodu ubezpieczenia. Czy mogę go dostarczyć po zakończeniu leczenia?
TAK Możliwość przedstawienia dokumentu w późniejszym terminie dotyczy sytuacji określonych jako stany nagłe. Jeśli w takim przypadku świadczenie zostało udzielone w szpitalu, dokument powinien zostać przedstawiony nie później niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia opieki zdrowotnej, o ile chory nadal przebywa w szpitalu, a jeśli nie było to możliwe – w terminie 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczeń. Jeżeli pacjent uzyskał niezbędną pomoc w warunkach ambulatoryjnych (poradnia, przychodnia), to ma 7 dni od zakończenia leczenia na dostarczenie niezbędnego dokumentu. W razie nieprzedstawienia dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń w terminach wyżej określonych, świadczenie zostaje udzielone na koszt świadczeniobiorcy.
Jeśli pacjent w późniejszym terminie przedstawi dokument potwierdzający, że w dniu udzielenia świadczenia był ubezpieczony lub z innego tytułu miał prawo do tego świadczenia, świadczeniodawca jest obowiązany do zwrotu poniesionych przez pacjenta kosztów. Późniejsze przedstawienie dokumentu nie może być także powodem odmowy zwolnienia z kosztów. Opłacenie zaległych składek wraz z odsetkami nie zwalnia z obowiązku pokrycia kosztów udzielonego świadczenia opieki zdrowotnej.
Podstawa prawna
Art. 19 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).



Czy Polak ma prawo do leczenia za granicą

Na wakacje wybieram się z mężem na Wyspy Kanaryjskie. Czy w związku z tym, że jest to terytorium należące do Hiszpanii, także tam będziemy mieli zapewniony dostęp do opieki zdrowotnej na zasadach obowiązujących na terenie UE?
TAK W odniesieniu do niektórych państw członkowskich Unii przepisy wspólnotowe obowiązują także na ich terytoriach zamorskich, terenach zależnych czy też w regionach autonomicznych. Dotyczy to:
● w przypadku Hiszpanii – Balearów, Wysp Kanaryjskich, Ceuty i Melilli,
● w przypadku Francji – Gujany Francuskiej, Reunion, St-Pierre-et-Miquelon, Gwadelupy oraz Martyniki,
● w przypadku Portugalii – Azorów i Madery,
● w przypadku Wielkiej Brytanii – Gibraltaru.
Trzeba jednak pamiętać, że zasady te nie obowiązują na obszarze Grenlandii i Wysp Owczych (należących do Danii) oraz Wysp Normandzkich i Wyspy Man (w przypadku Wielkiej Brytanii). Aby zyskać prawo do leczenia w innym państwie UE, przed wyjazdem należy wyrobić europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego. Wniosek w tej sprawie (wraz z dokumentem potwierdzającym opłacanie składki zdrowotnej) należy złożyć w wybranym oddziale NFZ. Karta zachowuje ważność przez pół roku.
Podstawa prawna
Zarządzenie nr 83/ 2010/ DSS prezesa NFZ z 21 grudnia 2010 r. w sprawie okresu ważności EKUZ wydawanej na pobyt czasowy w związku z wyjazdem turystycznym oraz w procedurze wydawania EKUZ nr 2005/03/BWM/EKUZ/5.0, obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. Rozporządzenie EWG z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. UE. L. 71.149.2).

Czy za leczenie w UE trzeba zapłacić

Jakie zasady odpłatności za świadczenia zdrowotne obowiązują na Węgrzech? Czy za niektóre z nich trzeba płacić z własnej kieszeni?
TAK Polscy obywatele przebywający na terenie innych państw UE muszą stosować się do zasad odpłatności za wybrane świadczenia zdrowotne, tak jak to robią obywatele tych krajów. Także na Węgrzech część usług medycznych jest odpłatna. Porady lekarskie są udzielane z reguły nieodpłatnie, ale gdy udamy się do lekarza bez skierowania lub wybierzemy innego specjalistę niż ten, do którego uzyskaliśmy skierowanie od lekarza ogólnego, to za usługę zapłacimy z własnych środków. Również leczenie szpitalne jest bezpłatne, z wyjątkiem dodatkowych usług, takich jak wyższy standard zakwaterowania.
Niektóre zabiegi stomatologiczne są wykonywane nieodpłatnie, lecz za protezy i aparaty ortodontyczne naliczana jest opłata. Szerszy zakres świadczeń z zakresu stomatologii przysługuje dzieciom do 18. roku życia i osobom uczącym się, kobietom w ciąży i osobom powyżej 60. roku życia.
Podstawa prawna
Rozporządzenie EWG z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. UE. L. 71.149.2).