Świerzb to choroba skóry wywołana przez pasożyty – świerzbowce, bytujące w ludzkim naskórku. Pasożyty najchętniej atakują ciepłe i nieco wilgotne miejsca – przestrzeń między palcami, brzuch, pachwiny, pachy, narządy płciowe czy pośladki. Rzadko występuje na owłosionej skórze głowy. Nie jesteśmy w stanie ich zobaczyć, bo mają mikroskopijne rozmiary (średnio 0,2-0,4 mm). Ciało świerzbowca pokryte jest kolcami i szczecinkami, drąży w zewnętrznej warstwie skóry kręte tunele i wychodzi na powierzchnię skóry tylko po to, aby przenieść się na kolejną ofiarę.
Świerzbowiec w skórze składa jaja i wydala odchody, a właśnie grudki jego kału mogą uczulać, powodując reakcje alergiczne. Drążenie tuneli w skórze nasila się się w wyższej temperaturze. Dlatego świerzb daje o sobie znać często w nocy, podczas gorącej kąpieli lub przy wysiłku fizycznym.
Objawy świerzbu
Osoba zakażona świerzbowcem odczuwa silny świąd i nie może powstrzymać się od drapania. Na jej skórze obserwujemy pęcherzyki i rumień. W wyniku drapania mogą powstać nadżerki, drobne ranki i w konsekwencji strupki. Bardzo łatwo o wtórne zakażenie.
Można się zarazić świerzbem, jeśli sami bardzo dbamy o higienę, wystarczy, że będziemy mieli kontakt z zakażoną osobą lub przedmiotami, na których znajduje się pasożyt. Poza tym dokładne mycie ciała nie ma większego znaczenia dla świerzbu. Pasożyt jest w skórze, więc woda go nie zmywa. Jak go pokonać?
Leczenie świerzbu
Specjalne preparaty z apteki stosuje się zwykle na całe ciało z wyjątkiem twarzy. Podczas ich stosowania trzeba pamiętać o przestrzeniach między palcami rąk i stóp, nadgarstkach, łokciach, pachach, okolicy narządów płciowych i pośladkach. Aby zwiększyć ekspozycję świerzbowców na leki, najlepiej nałożyć preparat wieczorem. Maści stosuje się przez kilka dni, a po ich nałożeniu nie można się kąpać. Leczenie najlepiej przeprowadzić jednocześnie u wszystkich domowników. Pomocne są naturalne metody, jak dodawanie do kąpieli olejków: lawendowego, herbacianego lub cynamonowego.
Co ciekawe, świerzb poza organizmem człowieka może przetrwać 2-3 dni, stąd możliwość zarażenia przez buty, kapcie, ręczniki, obicia tapicerskie czy podczas pielęgnacji chorego.
Okres wylęgania świerzbu u osób, które wcześniej nie chorowały, wynosi od 2 do 3 tygodni, natomiast u osób, które już chorowały od 1 do 4 dni po reekspozycji. Zanim świerzbowce wylęgną się z jaj i przekształcą w dorosłe osobniki, możemy nie odczuwać żadnych objawów.
Świerzb sam nie minie, a nieleczony może stać się chorobą przewlekłą.