Jakie są najczęstsze choroby weneryczne? Nie tylko AIDS

Wirusowe choroby weneryczne

Do najbardziej znanych wirusowych chorób wenerycznych zaliczamy HIV, czyli ludzki wirus upośledzenia odporności. Systematycznie atakuje on system immunologiczny, który staje się coraz bardziej bezbronny wobec wszelkich infekcji. Stan całkowitej utraty odporności nazywany jest AIDS. HIV można zarazić się głównie przez kontakt seksualny bez użycia prezerwatywy albo kontakt z krwią chorego. Choroba ta nie daje od razu objawów. Okres bez objawów może wynosić aż 15 lat, istnieje więc ryzyko, że chora osoba nie wie o swoim zakażeniu i zaraża innych ludzi. Kolejną wirusową chorobą jest opryszczka narządów płciowych. Objawy opryszczki dotykają jedynie 10% zakażonych i różnią się u kobiet i mężczyzn. Kobiety przechodzą ją bardziej boleśnie, pojawia się swędzenie, pieczenie i ból przy oddawaniu moczu. Występują też pęcherzyki, które zamieniają się w bardzo bolesne rany, a te następnie w widoczne blizny. Opryszczka u mężczyzn przebiega łagodniej i kończy się zazwyczaj po 10 dniach. Najczęściej występuje na penisie, jednak najbardziej uciążliwa i bolesna jest wtedy, gdy pojawia się na jądrach. Kolejną, niebezpieczną chorobą jest zakażenie wirusem HPV. Szacuje się, że na świecie zarażonych jest nim już 630 milionów ludzi aktywnych seksualnie. Jest to wirus, który występuje w 100 odmianach i zazwyczaj przebiega bezobjawowo, ale kiedy na narządach płciowych zaczynają być widoczne brodawki, to bardzo ciężko jest je wyleczyć. Nieleczony wirus HPV jest najgroźniejszy dla kobiet – może prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy (więcej informacji na temat raka szyjki macicy znajdziesz na stronie: http://portal.abczdrowie.pl/rak-szyjki-macicy-podstawowe-informacje).

Bakteryjne choroby weneryczne

Najpowszechniejszą bakteryjną chorobą weneryczną jest rzeżączka, która jest wywoływana przez bakterię – dwoinkę rzeżączki. Nieleczona rzeżączka w skrajnych przypadkach może prowadzić do bezpłodności i ciąży pozamacicznej. U kobiet objawia się ona bólem i pieczeniem podczas oddawania moczu, bolesnymi stosunkami seksualnymi, krwawieniem międzymiesiączkowym, gorączką, wymiotami i krwistymi upławami. U mężczyzn natomiast objawia się bólem przy oddawaniu moczu i ropną wydzieliną z cewki moczowej. Pierwsze jej objawy pojawiają się w 5–7 dniu po stosunku. Kiła jest kolejną chorobą bakteryjną. Jej objawy można zaobserwować dopiero około 3–4 tygodnia od zakażenia. Początkowo przybierają one formę twardego nacieku, który następnie przekształca się w owrzodzenie. Zwykle występuje z powiększeniem się węzłów chłonnych. Następną chorobą bakteryjną jest chlamydioza, która przebiega głównie bezobjawowo, a chorzy dowiadują się o niej z okazji powikłań, takich jak zapalenie przydatków jajników u kobiet oraz zapalenie najądrza u mężczyzn. Do objawów chlamydii można zakwalifikować ropne upławy, pieczenie podczas oddawania moczu, mdłości, gorączkę, krwawienie po stosunku. Nieleczenie tej choroby może prowadzić do innych – zapalenia pęcherzyka żółciowego, trzustki, zapalenia stawów, spadku odporności i astmy oskrzelowej.

Grzybiczne choroby weneryczne

Do grzybicznych chorób wenerycznych zaliczamy kandydozę, zwaną także drożdżycą narządów płciowych. Zazwyczaj do zakażenia dochodzi w trakcie spadku ogólnoustrojowej odporności lub w wyniku antybiotykoterapii. Najczęściej występującymi objawami jest ból i pieczenie, a także charakterystyczne białe naloty na błonach śluzowych. Ponadto mogą pojawić się upławy i świąd. Zazwyczaj w leczeniu stosuje się preparaty do leczenia miejscowego.

Pasożytnicze choroby weneryczne

Ostatnią grupą chorób wenerycznych są choroby pasożytnicze, wśród których wyróżniamy między innymi rzęsistkowicę, za której obecność odpowiedzialny jest pierwotniak zwany rzęsistkiem pochwowym. Może on przez lata być obecny w organizmie zarażonego, nie dając żadnych objawów. Rzęsistkowica może doprowadzić do zapalenia pochwy, cewki moczowej i pęcherza.

Profilaktyka i badania

Ważny jest fakt, że do zarażenia chorobami wenerycznymi nie dochodzi tylko przy stosunku pochwowym, ale także analnym i oralnym. Dlatego należy pamiętać o ochronie i zabezpieczeniu bez względu na rodzaj stosunku. Niestety nie istnieje jedno badanie, za pomocą którego określimy rodzaj choroby. Niezbędne jest wykonanie szeregu badań, w tym krwi czy wymazu z narządów płciowych. Aby zapobiec możliwościom zakażenia, zaleca się monogamię w związkach partnerskich, wstrzemięźliwość seksualną czy stosowanie prezerwatyw (więcej informacji na temat prezerwatyw znajdziesz na stronie: http://portal.abczdrowie.pl/wszystko-o-prezerwatywach), które znacznie minimalizują ryzyko zarażenia.

Należy pamiętać, że nieleczone choroby weneryczne mogą prowadzić do rozwoju poważnych problemów zdrowotnych. Szczególnie niebezpieczne są dla kobiet w ciąży lub tych, które ją planują, ponieważ tego typu choroby mogą poważnie zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.