Symptomy niedoczynności tarczycy

Mianem niedoczynności tarczycy określa się zespół objawów będących wynikiem niedoboru hormonów tarczycy. Przyczyną tego stanu mogą być inne schorzenia (np. choroba Hashimoto), przyjmowane leki (np. amiodaron), niedobór jodu w środowisku, wycięcie tarczycy (częściowe lub całkowite), prowadzone leczenie radiojodem, ekspozycja na azotany oraz defekty w produkcji hormonów tarczycy. Niedoczynność tarczycy może być również chorobą wrodzoną.

Reklama

W przebiegu niedoczynności tarczycy mamy do czynienia ze spowolnieniem procesów zachodzących w organizmie chorego wskutek spadku tempa spoczynkowej przemiany materii. Stopień nasilenia symptomów schorzenia jest uzależniony od stadium zaawansowania choroby. U pacjentów dotkniętych problemem niedoczynności tarczycy obserwuje się następujące objawy:

- zmniejszenie perystaltyki jelit – obniżenie sprawności przewodu pokarmowego powoduje przewlekłe, uciążliwe zaparcia;

- spowolnienie metabolizmu sprzyja zwiększeniu masy ciała, powodując osłabienie organizmu, spadek jego tolerancji na wysiłek oraz uczucie senności;

- powolna przemiana materii objawia się również pogorszeniem stanu skóry i włosów;

- obniżenie nastroju, problemy z koncentracją i pamięcią;

Reklama

- osłabienie odruchów, parestezje, mononeuropatie oraz osłabienie słuchu;

- spadek libido i potencji u mężczyzn;

- zaburzenia miesiączkowania u kobiet, trudności z zajściem w ciążę;

- bradykardia (spowolnienie akcji serca);

- chrypka.

Objawy nadczynności tarczycy

Nadczynność tarczycy, czyli stan, w którym wydzielanie hormonów tarczycy jest nieprawidłowo duże, może pojawić się w okresie ciąży, w trakcie menopauzy, po silnym wstrząsie psychicznym, w przebiegu chorób zakaźnych i podczas przyjmowania zbyt wysokich dawek jodu. Symptomy nadczynności tarczycy w dużej mierze zależą od konkretnej przyczyny tego schorzenia, choć nie brak objawów charakterystycznych, takich jak nienaturalne pobudzenie, lęk, drażliwość i trudności z koncentracją uwagi. U niektórych pacjentów dochodzi do rozwoju depresji lub wystąpienia objawów psychotycznych, typowych dla choroby afektywnej dwubiegunowej lub schizofrenii.

Nadczynność tarczycy może powodować także zaburzenia wytwarzania tworów rogowych w obrębie naskórka, prowadzące do nasilenia łamliwości paznokci i włosów. Częstym problemem są również biegunki, wzrost łaknienia przy jednoczesnym spadku masy ciała, drżenie rąk po ich wyprostowaniu, kołatanie serca oraz nadmierna potliwość. Podobnie jak w przypadku niedoczynności tarczycy, u chorych z nadczynnością tego narządu mogą pojawić się problemy z płodnością.

Pozostałe objawy nadmiernego wydzielania hormonów tarczycy to: uczucie osłabienia, duszność, brak energii, wole (powiększenie) tarczycy oraz zaburzenia wzrostu. Jeśli przyczyną schorzenia jest choroba Basedowa, u chorych może dojść do wystąpienia orbitopatii tarczycowej, czyli zapalenia immunologicznego, które powoduje wzrost objętości mięśni w obrębie gałki ocznej. Pacjenci doświadczają wówczas spadku jakości widzenia, łzawienia oraz bólu i wytrzeszczu oczu.

Po wystąpieniu objawów wskazujących na zaburzenia wydzielania hormonów tarczycy należy skonsultować się z lekarzem, by brak leczenia nie doprowadził do wystąpienia groźnych powikłań chorób tarczycy.