Nagroda wynosi osiem milionów koron, czyli prawie milion euro, oprócz tego medal, dyplom i wielki prestiż.

Potocznie nazywana "nagrodą Nobla z medycyny", w rzeczywistości była opisana przez Nobla w testamencie, jako wyróżnienie z "fizjologii lub medycyny". Laureata lub laureatów wybiera Zgromadzenie Noblowskie Instytutu Karolinska, w skład którego wchodzi 50. profesorów.

Reklama

W ubiegłym roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny otrzymał brytyjski biolog John Gurdon, wraz z japońskim lekarzem Shinya Yamanaką. Wyróżnienie przyznano za badania nad komórkami macierzystymi. Naukowcy wykazali, że komórki somatyczne można cofnąć w rozwoju i przekształcić w dowolne tkanki organizmu.

Po raz pierwszy medycznego Nobla dostał w 1901 roku Niemiec Emil Adolf von Behring, za prace nad utworzeniem i zastosowaniem licznych surowic i szczepionek, między innymi przeciwko tężcowi i błonicy.

Dotychczas nagrodę w tej dziedzinie wręczono 103 razy. Uhonorowano nią 201 naukowców, wśród nich tylko 10 kobiet. Wśród dotychczasowych medycznych noblistów przeważają naukowcy z USA.

Nagroda nie została przyznana 9 razy. Zgodnie z testamentem Alfreda Nobla działo się tak, gdy w danym roku uznawano, że nie było osiągnięć naukowych zasługujących na wyróżnienie. Nagrody nie przyznawano też w czasie I i II wojny światowej.
38 nagród Nobla w dziedzinie medycyny lub fizjologii przyznano pojedynczym osobom, 32 zostały rozdzielone pomiędzy dwóch laureatów a 33 nagrody - pomiędzy trzech.

Najmłodszym laureatem Nobla w tej dziedzinie był w 1923 roku Frederick Banting, którego wyróżniono za odkrycie insuliny - miał wówczas 32 lata. Z kolei najstarszym laureatem był w 1966 roku Peyton Rous - miał 87 lat. Odkrył wirusy indukujące powstawanie guzów. W 1947 roku nagrodę dostało małżeństwo - Gerti i Carl Cori.

Trwa ładowanie wpisu