Psychogerontolog, z wykształcenia psycholog lub po studiach podyplomowych w zakresie psychogerontologii, zajmuje się poprawą jakości życia seniorów. Wpływa też na zmianę negatywnego stereotypu starości oraz kształtowanie pozytywnych postaw wobec ludzi starszych i relacji międzypokoleniowych.
Psychogerontolog jest potrzebny, gdy senior:
- ciągle narzeka na starość, na niską jakość swego życia, jego bezsens (natrętne myśli spowodowane starością)
- jest nadpobudliwy, rozdrażniony, zachowuje się agresywnie
- słabiej organizuje codzienność, ma problemy w wielu sytuacjach (wynikające ze starzenia się)
- unika ludzi, nie chce się spotykać z innymi
- narzeka na brak kontaktów z innymi, chciałby wyjść z izolacji społecznej
- doświadcza coraz częściej problemów z pogarszającą się pamięcią
- ma kiepskie samopoczucie, nastrój depresyjnych
- cierpi na bezsenność, jego sen jest gorszej jakością
- odczuwa syndrom opuszczonego gniazda
Pomoc psychogerontologa jest nieoceniona zwłaszcza w sytuacji, gdy senior doświadcza śmierci współmałżonka i nie może się z tym pogodzić, odnaleźć w tej „nowej” sytuacji. Albo gdy dotyka go choroba przewlekła i nie umie się z tym oswoić, zaakceptować koniecznych zmian życiu związanych z procesem zdrowienia.
Rozmowa terapeutyczna z psychogerontologiem
Psychogerontolog diagnozuje, w czym jest największy problem i razem z seniorem szuka rozwiązań. Zastanawia się też nad zaangażowaniem otoczenia społecznego i instytucji pomocowych.