Osoby niepełnoletnie nie mogą być przyjęte w gabinecie psychologa bez zgody rodziców. Podczas pierwszej wizyty obecność rodzica lub rodziców (opiekunów) jest obowiązkowa. Ustalane są na niej kwestie dotyczące kontaktowania się i zgody na udział dziecka w konsultacjach.
Kiedy trzeba/warto iść z dzieckiem do psychologa?
Przyczyn wizyty u psychologa dziecięcego jest wiele. Niekiedy to rodzic obserwuje niepokojące zmiany w zachowaniu dziecka (np. dziecko jest bardzo nerwowe lub wycofane) albo pedagog ze szkoły (np. dziecko jest agresywne wobec rówieśników), ale bywa też tak, że to dziecko prosi nas o wsparcie, gdy np. ma problemy z koncentracja i nauką albo czuje, że jest „inne” niż koledzy i ma problem z samoakceptacją.
5 sytuacji, które mogą być powodem, by iść z dzieckiem do psychologa
- Trudności w szkole. Jeśli dziecko ma problemy z nauką, koncentracją, czytaniem, pisaniem lub matematyką, może to być sygnałem, że potrzebuje pomocy psychologicznej. To ważne, zwłaszcza gdy te problemy obserwuje (i zgłasza) także nauczyciel, gdy dziecko przynosi słabsze oceny niż wcześniej.
- Zmiany w zachowaniu dziecka, takie jak agresja, wycofanie się, nadmierna nieśmiałość lub nadmierna pobudliwość, mogą być sygnałem, że malec ma trudności emocjonalne, z którymi nie potrafi sobie poradzić.
- Traumatyczne doświadczenia. Jeśli dziecko doświadczyło traumatycznych wydarzeń, takich jak śmierć bliskiej osoby, rozwód rodziców, przemoc czy nadużycia, może potrzebować wsparcia psychologicznego.
- Problemy emocjonalne. Dzieci mogą mieć trudności z radzeniem sobie z emocjami, takimi jak lęk, smutek, złość czy niepokój. Jeśli te problemy są trwałe i znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie malca, warto skonsultować się z psychologiem.
- Trudności w relacjach społecznych. Jeśli dziecko ma kłopot z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji z rówieśnikami albo z asertywnością czy doświadcza prześladowań lub wykluczenia, może to być sygnał, że potrzebuje wsparcia psychologicznego.
Pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego
Zwykle trwa około 50 minut i odbywa się z dzieckiem oraz jest opiekunami/rodzicami. Często jest to wizyta tylko rodziców, którzy nakreślają specjaliście problem, a dziecko pojawia się na kolejnych sesjach.
Na jakie pytania psychologa dziecięcego warto być przygotowanym:
- Jakie są obecne trudności dziecka?
- Jakie są codzienne rutyny i zachowania dziecka?
- Czy dziecko doświadczyło jakichkolwiek traumatycznych wydarzeń, takie jak śmierć bliskiej osoby, rozwód rodziców, przemoc czy nadużycia?
- Jakie są reakcje rodziców na trudności dziecka? Jakie są ich sposoby radzenia sobie z sytuacją?
- Jakie są mocne strony i zainteresowania dziecka? Psycholog może już na tym etapie chcieć lepiej poznać osobowość i potencjał dziecka.
- Jakie są relacje w rodzinie (np. z rodzeństwem, dziadkami) i w szkole ( z nauczycielami i rówieśnikami)?
Psycholog dziecięcy może być zainteresowany dalszą przeszłością dziecka:
- Kiedy dziecko osiągało tzw. kroki milowe (nauczyło się chodzić, mówić)?
- Czy dziecko miało kłopot z treningiem czystości (korzystanie z toalety)?
- Jak wyglądała adaptacja w przedszkolu?
- Jak najchętniej bawiło się dziecko?
- Czy dziecko ma przyjaciół, jak często się z nimi spotyka poza przedszkolem i szkołą?
- Czy dziecko ma choroby przewlekłe, jaka ma odporność, czy często choruje?
Co trzeba powiedzieć dziecku przed wizytą u psychologa
Małe dziecko może nie wiedzieć, czym zajmuje się psycholog i trzeba mu to dokładnie wytłumaczyć, zwracając uwagę na kilka kwestii:
- Wyjaśnij, kim jest psycholog. Można powiedzieć, że to osoba, która pomaga ludziom zrozumieć swoje uczucia, myśli i zachowania. Można porównać psychologa do nauczyciela, który pomaga zrozumieć emocje i radzić sobie z trudnościami.
- Wytłumacz, dlaczego idziemy do psychologa. Można powiedzieć dziecku, że chcemy w ten sposób pomóc mu w radzeniu sobie z trudnościami, zrozumieniu swoich uczuć i znalezieniu sposobów na rozwiązanie problemów.
- Zapewnij dziecko, że to normalne. Ważne jest, aby dziecko, idąc do psychologa, nie czuło się samotne ani wyjątkowe. Można powiedzieć, że wiele dzieci i dorosłych idzie do psychologa, gdy mają trudności, i że jest to normalne i okazuje się, że to pomaga.
- Otwórz się na pytania. Zachęcajmy dziecko do zadawania pytań i wyjaśniajmy, że psycholog jest tam po to, aby pomóc i że dziecko może z nim rozmawiać o swoich uczuciach i problemach.
To ważne! Podczas rozmowy z dzieckiem trzeba być szczerym, wyrażać empatię i dostosować informacje do jego wieku i poziomu zrozumienia. Podkreślajmy, że, idąc do psychologa, dążymy do poprawy samopoczucia i rozwiązania trudności, a nie dlatego, że dziecko jest winne czy złe.