Metoda zielonego ołówka jest techniką stosowaną w terapii behawioralnej, która koncentruje się na badaniu zachowań i ich modyfikacji. Sprawdza się zwłaszcza w pracy z dziećmi. Polega ona na wykorzystaniu zielonego ołówka do zaznaczania pożądanych zachowań i postępów dziecka, co ma na celu wzmocnienie tych zachowań poprzez pozytywne wzmocnienie. Dziecko otrzymuje pochwałę lub nagrodę za każdą sytuację, w której wykazuje pożądane zachowanie i które właśnie zostało zaznaczone zielonym ołówkiem. Stosowanie metody zielonego ołówka wspiera dziecko w budowaniu poczucia własnej wartości świadomości tego, co umie. Nawet gdy popełni błędy, łatwiej je przyjmie (i zechce poprawić), gdy zobaczy, że nie wszystko zrobiło źle.
Metoda marchewki, nie kija
Metoda zielonego ołówka opiera się na zasadzie wzmocnienia pozytywnego, czyli nagradzania pożądanych zachowań, co ma na celu zwiększenie ich częstotliwości. Dzieci, które są wzmocnione za pozytywne zachowania, mogą być bardziej skłonne do ich powtarzania w przyszłości.
Czy metoda zielonego ołówka sprawdzi się w szkole?
Metoda zielonego ołówka może być stosowana w szkołach jako narzędzie wzmocnienia osiągnięć uczniów. Nauczyciele mogą wykorzystywać zielony ołówek do zaznaczania i nagradzania pożądanych zachowań, postępów w nauce, zaangażowania w zajęciach czy też współpracy z innymi uczniami.
Stosowanie tej metody może pomóc w budowaniu pozytywnego środowiska w klasie, motywować uczniów do osiągania celów oraz wzmacniać pożądane zachowania. Poprzez nagradzanie pozytywnych zachowań, nauczyciele mogą wspierać rozwój umiejętności społecznych, samodyscypliny i motywacji u uczniów.
W praktyce może wyglądać to tak, że na przykład w dyktandzie nauczyciel zielonym długopisem zaznacza poprawnie zapisane wyrazy, a prosi ucznia o wskazanie wyrazów, w których są błędy. Albo w zadaniach z matematyki na zielono zaznaczone są te przykłady, w których są prawidłowe obliczenia.