Nadmierna ruchliwość, zaburzenia koncentracji, brak dbałości o szczegóły, czy ruchowy niepokój to częste cechy dzieci z ADHD. Z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zmagają się jednak również dorośli, a dokładniej ok. 5 proc. populacji. Jakie są objawy zespołu ADHD u dorosłych?

Reklama

Jakie są objawy ADHD u dorosłych?

Objawy ADHD u dorosłych manifestują się w nieco inny sposób niż u dzieci. Podczas gdy dzieci z zespołem ADHD dużo biegają, dorośli cierpiący na ADHD mogą odczuwać wewnętrzny niepokój lub niezdolność do odprężenia się. Impulsywność zauważana u dzieci w dorosłym życiu może objawiać się niecierpliwością, pochopnym działaniem lub tworzeniem sytuacji generujących intensywne doznania.

Objawami ADHD u dorosłych mogą być także nadmierna drażliwość, problemy z kontrolowaniem emocji, nawiązywaniem relacji, niecierpliwość i wahania nastroju. Z czasem może to być również brak wiary w siebie, niskie poczucie własnej wartości i porównywanie się do innych osób. Wywołane są one trudnościami, z jakimi zmagają się osoby z ADHD.

Reklama

Cechy osób z ADHD. Nie tylko trudności ze skupieniem

Na zaburzenia zachowania u osób pełnoletnich mogą wskazywać takie cechy jak dezorganizacja, trudności ze słuchaniem, przerywanie wypowiedzi innych i nieprzywiązywanie uwagi do szczegółów. O ADHD może świadczyć także częste gubienie rzeczy, trudności ze skupieniem, problemy z przebywaniem w jednym miejscu i związana z tym częsta potrzeba wstawania, a także nawyki ruchowe w postaci np. stukania palcami o biurko. Dorosłe osoby z ADHD często borykają się także z impulsywnością, wybuchowością i porywczością, a także nadmierna irytacją w momencie oczekiwania, np. w kolejce.

Jak rozpoznać ADHD u dorosłych?

Rozpoznanie ADHD u dorosłych jest skomplikowane i wymaga wywiadu klinicznego z psychologiem diagnostą oraz diagnostyki z wykorzystaniem baterii testów psychometrycznych.

Jak radzić sobie z ADHD w dorosłym życiu?Leczenie ADHD

Leczenie ADHD u dorosłych opiera się na psychoterapii, najczęściej poznawczo-behawioralnej, psychoedukacji i nierzadko farmakoterapii. Leczenie pozwala zrozumieć własne emocje i pozytywnie wpływa na relacje prywatne, zawodowe i towarzyskie.