Opieka nad kotem a schizofrenia. Czy mruczek może okazać się zagrożeniem?

Australijscy naukowcy z Uniwersytetu w Queensland, związani z Instytutem Mózgu i Ośrodkiem Badań nad Zdrowiem Psychicznym, przeprowadzili analizę 17 badań. Ich wyniki opublikowane były w ostatnich 44 latach w 11 różnych krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Badania te skupiały się na poszukiwaniu przyczyn schizofrenii.

Jak przekazał psychiatra John McGrath, współautor publikacji w "Schizophrenia Bulletin", zespół naukowców odkrył związek między kontaktem z kotami a podwyższonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń schizofrenicznych.

Wpływ toksoplazmozy na rozwój schizofrenii

Debata na temat wpływu kotów na rozwój schizofrenii trwa od 1995 roku. Wtedy to pierwszy raz zasugerowano, że infekcja pasożytem Toxoplasma gondii może być czynnikiem ryzyka. Toxoplasma gondii może infekować ludzi w wyniku spożycia niedogotowanego mięsa lub picia zanieczyszczonej wody, a także przez kontakt z odchodami zainfekowanych kotów oraz przez ich ugryzienie.

Tuż po przedostaniu się do naszego organizmu T. gondii zaczyna infiltrować centralny układ nerwowy i wpływać na neuroprzekaźniki. Działanie pasożyta zostało powiązane ze zmianami osobowości, pojawieniem się objawów psychotycznych i niektórymi zaburzeniami neurologicznymi.

Kontakt z kotami zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania?

Mimo że niektóre z badanych przypadków wskazują, że kontakt z kotami w dzieciństwie może zwiększać ryzyko schizofrenii w dorosłości, inne badania nie potwierdziły jednoznacznie takiego związku.

Przykładowo, badanie przeprowadzone w USA na grupie studentów psychologii nie stwierdziło większego ryzyka schizofrenii wśród właścicieli kotów. Jest jednak jedno ale. "Po uwzględnieniu zmiennych towarzyszących okazało się, że osoby narażone na kontakt z kotami miały około dwukrotnie większe ryzyko zachorowanie na schizofrenię" - stwierdzili naukowcy w artykule pod tytułem "Posiadanie kota a zaburzenia związane ze schizofrenią i doświadczenia podobne do psychotycznych: Przegląd systematyczny i metaanaliza".

Naukowcy podkreślają konieczność prowadzenia dalszych, bardziej szczegółowych badań, aby lepiej zrozumieć związek między wychowaniem się z kotami a zaburzeniami psychicznymi.

Tylko badania oparte na dużych i reprezentatywnych próbach pozwolą na dokładniejsze określenie roli kotów jako potencjalnego czynnika ryzyka.

Czym jest schizofrenia?

Schizofrenia jest przewlekłą i złożoną chorobą psychiczną należącą do grupy zaburzeń psychotycznych. Charakteryzuje się ona zaburzeniami myślenia, percepcji, emocji, woli oraz zachowania. Osoby cierpiące na schizofrenię mogą doświadczać halucynacji (najczęściej słuchowych), urojeń (na przykład prześladowczych czy wielkościowych), a także zaburzeń myślenia, które mogą objawiać się chaotycznym lub dezorganizowanym mówieniem oraz trudnościami w koncentracji.

Schizofrenia może także wpływać na zdolność do funkcjonowania w życiu codziennym i społecznym, prowadząc do izolacji i trudności w utrzymaniu pracy czy relacji interpersonalnych. Przyczyny schizofrenii nie są do końca znane, ale uważa się, że kombinacja czynników genetycznych, biologicznych i środowiskowych odgrywa kluczową rolę.

Leczenie schizofrenii zazwyczaj obejmuje psychoterapię oraz leczenie farmakologiczne, które ma na celu kontrolowanie objawów choroby.