Subskrybuj nas na Youtube
Zespół niedoboru testosteronu (TDS; Testosterone Deficiency Syndrom) to określenie, którego używają lekarze w sytuacji, gdy spadkowi stężenia testosteronu we krwi towarzyszą objawy kliniczne jego niedoboru.
Proces starzenia się mężczyzny, czyli stopniowego zmniejszenia się stężenia testosteronu, rozpoczyna się już po 40. roku życia. Przyjmuje się, że po 60. roku życia ok. 20 proc. mężczyzn ma zaburzenia hormonalne, polegające na spadku we krwi stężenia androgenów, głównie testosteronu.
Objawami klinicznymi zespołu niedoboru testosteronu są obniżenie libido oraz zaburzenia wzwodu, jak również powiększenie i bolesność gruczołów piersiowych. Poza tym można zaobserwować przerzedzenie się owłosienia i pojawienie się nadmiaru tkanki tłuszczowej, zwłaszcza w okolicy brzucha. Zmniejsza się masa i siła mięśni oraz gęstość kości, co prowadzi do częstszych złamań. Wśród objawów dotyczących sfery psychiki najczęściej wymienia się spadek pewności siebie i niechęć do działania, jak również rozdrażnienie, pogorszenie oraz bezsenność.
Zespół niedoboru testosteronu u mężczyzn niewiele się różnią od objawów występujących u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. I tak jak u kobiet, również u mężczyzn można zastosować terapię hormonalną, która poprawia jakość życia. Leczenia męskiego "przekwitania" polega na stosowaniu testosteronu w tabletkach (w ciągu doby przyjmuje się 2-3 tabletki) lub w zastrzyku domięśniowym (jeden na kilka tygodni).
Zanim jednak mężczyzna sięgnie po terapię hormonalną, musi wraz ze swoim lekarzem dokonać bilansu korzyści i zagrożeń. Za jej zastosowaniem będzie przemawiała poprawa samopoczucia, pamięci, sprawności seksualnej itp. Przeciwwskazaniami do stosowania testosteronu są: podejrzenie bądź istnienie raka prostaty lub raka piersi, istotna policytemia, nieleczony bezdech senny, ciężka niewydolność krążenia, przeszkoda w odpływie moczu spowodowana gruczolakiem prostaty. Panowie, którzy przyjmują hormon, powinni co pół roku robić badania kontrolne u urologa i systematycznie odwiedzać endokrynologa lub androloga.