Zagadkowa choroba Scheuermanna. Co o niej wiemy?

Określana również mianem młodzieńczej kifozy, jałowa martwica kręgosłupa to domena osób młodych, które etap dojrzewania mają jeszcze przed sobą.

Skąd bierze się choroba Scheuermanna?

Objawy choroby Scheuermanna są dobrze znane, ustalono również schemat jej leczenia. Przyczyny schorzenia nie zostały jednak dotąd odkryte, wiadomo jedynie, że do rozwoju choroby predysponuje brak dostatecznych połączeń pomiędzy nasadą kości a jej trzonem u dzieci i młodzieży. W przebiegu choroby Scheuermanna dochodzi do postępującej martwicy oraz obumierania kości, przy czym – co warto podkreślić – w procesie tym nie uczestniczą bakterie, grzyby ani wirusy.

Etiologia młodzieńczej kifozy jest w dużej mierze niejasna, ale z całą pewnością swój udział w rozwoju martwicy kości ma zbyt małe ukrwienie tkanki kostnej. Stan ten jest następstwem przeciążenia kości, zaburzeń hormonalnych, predyspozycji genetycznych, przebytych urazów oraz schorzeń, które prowadzą do przerwania naczyń, które zaopatrują tę tkankę, a co za tym idzie – do osłabienia struktury kości i zmniejszenia jej odporności na urazy mechaniczne. Tkanka kostna może się regenerować, ale kości niestety nie. W praktyce oznacza to, że kości ulegają deformacji i tworzą charakterystyczną krzywiznę.

Jak objawia się jałowa martwica kręgosłupa?

W początkowym stadium zaawansowania choroba Scheuermanna nie daje żadnych objawów. Z czasem pojawiają się jednak pierwsze jej symptomy w postaci bólu kręgosłupa. Dolegliwości bólowe występują zwykle w trakcie wysiłku fizycznego lub tuż po nim, gdy ciało znajduje się w pozycji pionowej i jest pochylone do przodu. Po odpoczynku ból pleców ustępuje. Chorzy mogą również doświadczać uczucia zmęczenia oraz problemów z prostowaniem i zginaniem kręgosłupa. W ciągu zaledwie dwóch-trzech lat choroba Scheuermanna przyczynia się do powstania deformacji kości oraz zniekształceń postawy ciała, które niekorzystnie wpływają na sprawność fizyczną chorego.

Jak przebiega leczenie jałowej martwicy kręgosłupa?

Rodzaj wdrażanego leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby Scheuermanna. Jeśli schorzenie to zostało wykryte odpowiednio wcześnie i ma łagodny przebieg, terapię zaczyna się od leczenia zachowawczego, które polega na wzmacnianiu mięśni grzbietu za pomocą specjalnych ćwiczeń, dbaniu o zachowanie prawidłowej postawy ciała oraz noszeniu gorsetu ortopedycznego. Działania te pozwalają na redukcję dolegliwości bólowych, niedopuszczenie do deformacji kości oraz odciążenie osłabionego chorobą kręgosłupa.

Gdy w momencie rozpoznania jałowa martwica kręgosłupa znajduje się w zaawansowanym stadium rozwoju, przez pierwsze dwa-trzy miesiące leczenia stosuje się łóżeczko gipsowe, a w kolejnych miesiącach terapii pacjent nosi gorset ortopedyczny. Niekiedy konieczne jest także przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego.

Bezobjawowy przebieg wczesnego stadium choroby Scheuermanna sprawia, że zdiagnozowanie jej na tym etapie rozwoju stanowi dla lekarzy nie lada wyzwanie. Niestety, im dłużej choroba rozwija się bez wdrożenia odpowiedniego leczenia, tym większe są zmiany, które zachodzą w obrębie tkanki kostnej. Szanse na zwapnienie powstałych deformacji są nikłe, w związku z czym osoby dotknięte jałową martwicą kręgosłupa najprawdopodobniej nigdy nie będą w pełni wyleczone z tego schorzenia. Jedyną opcją jest w takiej sytuacji leczenie objawowe.