Jakie są objawy szkarlatyny?
Początkowe stadium tej choroby wiąże się z podwyższoną temperaturą. Ponadto mogą pojawić się ból gardła i głowy, zaczerwienienie migdałków, zaś przełykanie pokarmów stanowi dużą trudność. Po jakimś czasie pojawia się wysypka - niewielkie czerwone plamki są szorstkie w dotyku i rozsiewają się w wielu miejscach na ciele. Na początku pojawiają się na klatce piersiowej, szyi oraz pachwinach. Wysypka często zlewa się w duże czerwone plamy. Po pewnym czasie rumień pojawia się również na twarzy. Charakterystyczne dla szkarlatyny jest to, że zaczerwienienie nie pojawia się w okolicy warg i nosa – jest to tzw. trójkąt Fiłatowa. Z czasem skóra chorego zaczyna się łuszczyć – szczególnie na dłoniach, stopach i tułowiu. Zdarza się, że wysypka jest jedynym objawem tej choroby – wówczas jest nazywana płonicą przyranną.
Szkarlatyna objawia się również białym nalotem na języku, jest on jednak widoczny tylko na początku choroby. Później nalot znika i na języku można zauważyć malinowe, lśniące „punkciki”. Ten symptom nazywany jest językiem malinowym.
Osoba chora na płonicę może odczuwać ból węzłów chłonnych pachwinowych i szyjnych, dodatkowo są one powiększone.
Niestety, niektóre przypadki przebiegu szkarlatyny są bardzo niebezpieczne. Chory ma zapalenie mięśnia sercowego, pojawiają się zaburzenia funkcjonowania układu krążenia, śledziona oraz wątroba są powiększone.
Jak można zarazić się szkarlatyną?
Szkarlatyna jest wywołana obecnością w organizmie paciorkowców grupy A. Bardzo łatwo można zarazić się tą chorobą, ponieważ przenoszona jest drogą kropelkową. Płonicę można „złapać” przez bezpośredni kontakt z chorym, a nawet styczność z jego rzeczami. Rozumiemy już, dlaczego ta choroba tak często zdarza się wśród dzieci w wieku przedszkolnym – już jeden zarażony maluch może spowodować lawinę zachorowań.
Leczenie szkarlatyny
Aby zastosować właściwe metody leczenia, bardzo ważna jest właściwa diagnostyka. Rozpoznanie szkarlatyny nie jest łatwe, ponieważ na początku jej objawy są łudząco podobne do symptomów anginy (jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o anginie, zajrzyj na stronę: https://portal.abczdrowie.pl/angina). Wysypka może również mylnie wskazywać na uczulenie.
Szkarlatyna jest leczona za pomocą antybiotykoterapii. Trwa ona 10 dni. Choremu są podawane leki z penicyliną. Bardzo ważne jest to, by w żadnym wypadku nie przerywać terapii, gdy np. zauważymy widoczną poprawę. Niedoleczona płonica powoduje poważne komplikacje. Powikłania po szkarlatynie to m.in. kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie ucha środkowego czy zapalenie mięśnia sercowego (więcej informacji o kłębuszkowym zapaleniu nerek można znaleźć na stronie: https://portal.abczdrowie.pl/klebuszkowe-zapalenie-nerek). Nie warto wobec tego leczyć siebie lub dziecka po swojemu, ponieważ może to skończyć się bardzo źle dla zdrowia.
Nie zapominajmy o tym, że osoba chora na szkarlatynę wymaga specjalnego traktowania. Jeśli ból gardła uniemożliwia jedzenie normalnych pokarmów, wówczas powinna przyjmować jedzenie w formie płynnej bądź półpłynnej. Oczywiście chory musi dużo pić w ciągu dnia. Dzięki temu znacznie lepiej zniesie tę chorobę.
Szkarlatyna wymaga też pozostania w łóżku, wypoczynek w domowym zaciszu pozwoli choremu szybciej powrócić do formy. Dziecko jeszcze przez tydzień po zakończeniu terapii nie powinno wychodzić z domu. Chory na szkarlatynę powinien cały czas stosować się do wskazań lekarza.