Jaskra barwnikowa jest postacią jaskry wtórnej otwartego kąta przesączenia (spowodowanej nieprawidłowościami w okolicy dróg odpływu cieczy wodnistej). Charakteryzuje się zbyt wysokim ciśnieniem w oku. Polega na utrudnionym przepływie cieczy wewnątrzgałkowej z powodu nagromadzonych cząstek barwnika. Związane jest to z wytwarzaniem nadmiernej ilości barwnika z nabłonka barwnikowego tęczówki.
Mówiąc prościej – do jaskry barwnikowej dochodzi w sytuacji, gdy ziarenka pigmentów zaczynają złuszczać się z tylnej powierzchni tęczówki i unosić w cieczy wodnistej. Kiedy przemieszczają się, zaczynają osadzać się na różnych strukturach komory przedniej oka i blokować różne przestrzenie, przez co wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Jaskra barwnikowa dotyka głównie osoby w wieku 30-50 lat, częściej mężczyzn (dwa razy częściej niż kobiety). Rozwój jaskry barwnikowej, jak każdej innej postaci jaskry, może prowadzić do utraty wzroku.
Co sprzyja rozwojowi jaskry barwnikowej?
- krótkowzroczność
- duży wysiłek fizyczny, który zwiększa ciśnienie wewnątrzgałkowe
- przebywanie w słabo oświetlonym środowisku, co powoduje wzrost ciśnienia, gdy źrenica się rozszerza
Objawy jaskry barwnikowej
Pacjent może dostrzegać tęczowe koła wokół źródła światła, gorzej widzieć w ciemności i narzekać na nadmierne łzawienie oczu. Lekarz obserwuje wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego i obrzęk rogówki. W diagnostyce konieczne jest badanie oka za pomocą biomikroskopu (lampy szczelinowej).
Leczenie jaskry barwnikowej
Jaskra barwnikowa jest nieodwracalna, lecz są metody leczenia, które mogą zahamować jej rozwój i zmniejszyć ryzyko utraty wzroku. Najważniejsze jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego.
- terapia farmakologiczne - stosowanie m.in. kropli przeciwjaskrowych
- wszczepienie pod siatkówkę implantu, który wyposażony jest w syntetyczne fotoreceptory, które umożliwiają lepsze widzenie
- zabiegi laserowe, tj. trabekuloplastyka, irydektomia
Ważne jest unikanie używek (papierosów, alkoholu) i ograniczenie wysiłku fizycznego.