Najczęściej występującym symptomem, budzącym niepokój u chorych, jest znaczne powiększenie się jednego lub kilku węzłów chłonnych.

Część węzłów chłonnych zlokalizowana jest wewnątrz organizmu (w jamie brzusznej czy klatce piersiowej), stąd ich powiększenie wykrywane jest zazwyczaj przypadkowo podczas badań wykonywanych w związku z innymi schorzeniami lub wtedy, gdy wywołują poważne dolegliwości. Niestety wówczas choroba najczęściej jest już bardzo zaawansowana.

Reklama

Węzły chłonne

Węzły chłonne razem ze śledzioną i naczyniami limfatycznymi wchodzą w skład układu limfatycznego. Stanowią barierę ochronną ustroju, uważane są za filtry zatrzymujące substancje trujące i bakterie. Oczyszczają one chłonkę z krążących w niej szkodliwych obcych ciał i bakterii, które mogły się do niej dostać. Obwodowe węzły chłonne zlokalizowane są pod powierzchnią skóry i wyczuwalne przy badaniu dłońmi.

Można je wyczuć w okolicach uszu, po bokach szyi, w okolicach powyżej i poniżej obojczyka, w dołach pachowych, w pachwinach oraz w okolicach podkolanowych. Pozostałe węzły chłonne zlokalizowane są najczęściej wokół dużych naczyń krwionośnych m.in. w centralnej części klatki piersiowej, w okolicach tchawicy, oskrzeli i aorty, w okolicach wątroby, śledziony, a także w dolnej części jamy brzusznej i miednicy w pobliżu jajników oraz pęcherza moczowego.

Najczęściej występujące objawy chłoniaków:

  • powiększone węzły chłonne,
  • osłabienie,
  • znaczna utrata masy ciała,
  • nieuzasadnione zmęczenie,
  • podwyższona temperatura bez wyraźnej przyczyny (gorączka może być mylona z objawami infekcji),
  • obfite nocne poty,
  • długo utrzymujący się kaszel lub duszności,
  • uporczywe swędzenie skóry.
Reklama

Tylko lekarz specjalista może potwierdzić lub wykluczyć rozpoznanie chłoniaka. Do postawienia pełnego rozpoznania potrzebne jest ustalenie dotychczasowego przebiegu choroby, czyli tzw. wywiad lekarski. Poza tym, lekarz musi palpacyjnie zbadać wszystkie dostępne badaniu węzły chłonne, określić ich wielkość, spoistość, ruchomość oraz ustalić, czy są bolesne.

Zawsze jednak, aby z całą pewnością postawić diagnozę, podejrzany węzeł chłonny należy pobrać chirurgicznie do badania histopatologicznego, czyli mikroskopowego. Badanie histopatologiczne węzła chłonnego to jedyny, oprócz badania immunofenotypowego z krwi obwodowej czy szpiku kostnego, wiarygodny sposób ustalenia rozpoznania i określenia typu chłoniaka.

Tylko to umożliwi wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Przed rozpoczęciem leczenia należy określić stopień zaawansowania klinicznego. W tym celu konieczne jest wykonanie pełnych badań laboratoryjnych krwi, badań obrazowych klatki piersiowej i jamy brzusznej (oraz innych lokalizacji), jak również wykonać badanie szpiku kostnego, sprawdzające stopień jego zajęcia przez proces nowotworowy.

Przyłącz się do akcji Stowarzyszenia Przyjaciół Chorych na Chłoniaki "Przebiśnieg" na Facebooku >>>