Suplementacja dla osób dorosłych w przedziale 800 - 2000 j.m., jak zaleca WHO, może być uznana za dość zachowawczą. Amerykańskie Towarzystwo Endokrynologiczne zaleca dawki na poziomie 4000 j. m. Fakt, że wit. D jest w formie leku a nie suplementu nie jest gwarancją najbardziej przyswajalnej formy, ale pewności i stałości składu, a także zachowania restrykcyjnych standardów produkcji. Pani nie powiedziała przy tym o bardzo ważnej rzeczy: skoro witamina D rozpuszcza się w tłuszczach, z tłuszczem (roślinnym) powinniśmy ją przyjmować np. w formie kapsułki. Wit. D suplementowana bez towarzystwa tłuszczu, czyli w formie np. tabletki połkniętej nie po posiłku bogatym w tłuszcze roślinne, wchłania się drastycznie słabiej. Jeśli chodzi o witaminę K, to wiadomo, że odgrywa bardzo ważną rolę w procesie wchłaniania wit. D. Problem polega na tym, że nie ustalono do tej pory norm ilościowych dla obu tych witamin zażywanych jednocześnie, ani tego, czy faktycznie zażywanie witaminy K z witaminą D jest konieczne. Twierdzenie natomiast, że NIE JEST to potrzebne o ile nie jest się kimś tam, jest czysto arbitralne i z pupy wzięte. Po prostu nie wiadomo kto powinien, ile i czy w ogóle, bo brak na ten temat dostatecznych badań.

Witaminy D na wlasna reke sie nie bierze.Doktor MD moze zlecic badanie na poziom wit.D.Amerykanie to tylko umia przedawkowac endokrynolodzy ,a po przedawkowaniu to pozniej nie umia leczyc czlowieka .A pozniej za malo podaja ---to sie ucza na ludziach .Racjonalne zywienie wszystko dostarczy --bo wszystkie witaminy sa nam potrzebne i znajdziemy je w zywnosci i slonce tez jest nam potrzebne .Mleko --jest tym produktem .