Fakty i mity na temat łuszczycy

Jak pokazało badanie „Polacy o chorobach autoimmunologicznych”, przeprowadzone przez Homo Homini, mimo że 91% społeczeństwa deklaruje wiedzę na temat łuszczycy, to jednak co czwarty respondent twierdzi, że można się nią zarazić.

Poniżej przybliżamy najważniejsze fakty i obalamy mity dotyczące tej wstydliwej choroby skóry.

Łuszczyca jest chorobą genetyczną

FAKT. Ryzyko zachorowania dziecka na łuszczycę wynosi 41%, jeżeli chorobą jest dotkniętych oboje rodziców, 14% – jeżeli cierpi na nią jedno z nich oraz 6% – jeżeli choruje jedno z rodzeństwa. Łuszczyca o podłożu genetycznym pojawia się do 40 roku życia, bardzo często w wieku dojrzewania. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia na łuszczycę choruje 0,7% dzieci. Aż 75% zachorowań ma miejsce poniżej 40 roku życia, z czego u około 1/3 choroba pojawia się przed ukończeniem 20 lat. Zauważono również, że w ciągu ostatnich 30 lat zapadalność na łuszczycę wzrosła i w niektórych populacjach odsetek osób chorych wynosi nawet 11%.

Łuszczyca jest chorobą zakaźną

MIT. Łuszczycą nie można się zarazić. Jest ona schorzeniem autoimmunologicznym, związanym przede wszystkim z nieprawidłowym funkcjonowaniem limfocytów T. W przypadku choroby są one bardziej aktywne, co powoduje zapalenie i przyspieszony cykl komórkowy. Właśnie ten przyspieszony cykl powoduje pojawienie się na skórze czerwonych, łuskowatych wykwitów wielkości monety, które są zlokalizowane przede wszystkim na łokciach, kolanach, owłosionej skórze głowy, dłoniach i stopach.

Łuszczycę zawsze widać

MIT. W niektórych przypadkach łuszczycy objawy nie są widoczne, często też nawet nie wiemy, że na nią chorujemy. U części osób pierwsze objawy może wywołać dopiero długotrwały stres, niedobór snu, zmiany hormonalne, słońce, niektóre leki czy pokarmy silnie immunizujące. Na rynku dostępne są też preparaty (np. Dr Michaels), które zdecydowanie poprawiają wygląd skóry i w większości przypadków powodują praktycznie bezobjawowy przebieg choroby.

Zmiany skórne to jedyne objawy łuszczycy

MIT. Łuszczyca nie musi oznaczać jedynie zmian skórnych. Zmiany łuszczycowe pojawiają się również na paznokciach u rąk i nóg, co może prowadzić do oddzielenia płytek paznokci i deformacji palców. Dodatkowo, u około 10% chorych rozwija się zapalenie stawów, a nawet ich zwyrodnienia, które mogą powodować znaczne upośledzenie sprawności. W przypadku umiarkowanych i ostrych postaci choroby, często dochodzi do powikłań takich jak nadciśnieniae, niedokrwienna choroba serca, udar mózgu, dyslipidemia, cukrzyca, czy też choroba Leśniowskiego-Crohna.

Łuszczyca jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną

FAKT. Według Światowej Organizacji Zdrowia, łuszczyca jest schorzeniem nieuleczalnym, o przewlekłym przebiegu. Cechuje się ona samoistnym ustępowaniem i nawrotami. Taka remisja może trwać od kilku dni do kilkudziesięciu lat. Jednak na dzień dzisiejszy nie ma skutecznej metody do walki z tą chorobą. Według Artura Ferenca, eksperta od preparatów na łuszczycę marki Dr Michaels, łagodzić objawy zmian chorobowych możemy przede wszystkim poprzez eliminację czynników wyzwalających, czy potęgujących objawy, a także przestrzeganie zasad higieny. Dodatkowo stosowanie odpowiednich preparatów na bazie kalcypotriolu, kortykosteroidów lub retinoidów, posiadających właściwości odżywczo-regeneracyjne, co pozytywnie wpływa na wygląd skóry i zmniejsza ogniska zapalne łuszczycy.

Sterydy leczą łuszczycę

MIT. Po zastosowaniu sterydów zazwyczaj następuje szybka poprawa stanu skóry. Jednak po dość krótkim czasie zmiany powracają, często z większym nasileniem. Po dłuższym stosowaniu choroba zaczyna być odporna na ich działanie. Następuje zmniejszenie skuteczności terapii, zaniki skóry, jej ścieńczenie w miejscu stosowania leku, wysypy i wypryski posterydowe, czyli tzw. trądzik posterydowy, przebarwienia skórne, czy też trwałe uszkodzenie skóry. Niepożądanym efektem dłuższego stosowania tych specyfików jest często osteoporoza, a także wydalanie przez organizm potasu.