Laureaci nagrody badali sposób wewnętrznego transportu molekuł w komórkach człowieka. Molekuły te grupują się w tak zwane pęcherzyki, które trafiają w odpowiednie miejsca komórki. Laureaci nagrody, którzy pracowali między innymi nad genetyczną podstawą działania pęcherzyków, odkryli mechanizmy koordynujące proces transportu.

Reklama

Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny przyznaje Instytut Karolinska - najbardziej prestiżowy uniwersytet medyczny w Szwecji. Jego członkowie w tym roku otrzymali 380 nazwisk kandydatów, nadsyłali je naukowcy ze wszystkich kontynentów, z wyjątkiem Antarktydy.

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny została przyznana po raz sto czwarty. Uhonorowano łącznie 204 osoby, w tym dziesięć kobiet. Wysokość nagrody to osiem milionów koron szwedzkich, czyli niecały milion euro.

W przeszłości nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny przyznano naukowcom między innymi za odkrycie wirusa HIV, penicyliny, struktur DNA czy grup krwi. Jutro i pojutrze zostaną ogłoszone nazwiska tegorocznych laureatów w dziedzinie fizyki i chemii.

W ubiegłym roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny otrzymał brytyjski biolog John Gurdon, wraz z japońskim lekarzem Shinya Yamanaką. Wyróżnienie przyznano za badania nad komórkami macierzystymi. Naukowcy wykazali, że komórki somatyczne można cofnąć w rozwoju i przekształcić w dowolne tkanki organizmu.

Po raz pierwszy medycznego Nobla dostał w 1901 roku Niemiec Emil Adolf von Behring, za prace nad utworzeniem i zastosowaniem licznych surowic i szczepionek, między innymi przeciwko tężcowi i błonicy.

Nagroda nie została przyznana 9 razy. Zgodnie z testamentem Alfreda Nobla działo się tak, gdy w danym roku uznawano, że nie było osiągnięć naukowych zasługujących na wyróżnienie. Nagrody nie przyznawano też w czasie I i II wojny światowej. 38 nagród Nobla w dziedzinie medycyny lub fizjologii przyznano pojedynczym osobom, 32 zostały rozdzielone pomiędzy dwóch laureatów a 33 nagrody - pomiędzy trzech.

Najmłodszym laureatem Nobla w tej dziedzinie był w 1923 roku Frederick Banting, którego wyróżniono za odkrycie insuliny - miał wówczas 32 lata. Z kolei najstarszym laureatem był w 1966 roku Peyton Rous - miał 87 lat. Odkrył wirusy indukujące powstawanie guzów. W 1947 roku nagrodę dostało małżeństwo - Gerti i Carl Cori.