Budowa kręgosłupa nie zmieniła się od 300 milionów lat

Naukowcy przebadali szczątki Mezozaura (Mesosaurus tenuidens) - gada sprzed 300 milionów lat. Mezozaur był pierwszym znanym nauce gadem, który przystosował się do życia w wodzie. Miał długi pysk i potężny ogon. Zamieszkiwał śródlądowe morza w południowej części superkontynentu Pangaea.

- W przypadku niektórych rzadkich okazów młodocianych zaobserwowaliśmy, że kiedy rosły, wówczas ich kolce znajdujące się na szczycie głównej części kręgu, zamykały się od głowy do ogona, podobnie jak zamek błyskawiczny. Chcieliśmy zrozumieć, jak ten wzór pasowałby do ewolucyjnej historii kręgowców lądowych, ale szybko zdaliśmy sobie sprawę, że dostępnych jest zaskakująco mało informacji. Postanowiliśmy więc to zbadać – powiedział Antoine Verrière, paleontolog z Uniwersytetu Humboldta.

Badacze wykorzystali modele statystyczne, aby odtworzyć, jak zmieniało się kostnienie różnych części kręgosłupa przez około 300 milionów lat historii kręgowców lądowych. Dzięki temu zrekonstruowali wzorce u wspólnego przodka wszystkich kręgowców lądowych.

- Najbardziej zaskoczyło nas to, że te wzorce wydają się być względnie stabilne przez ostatnie 300 milionów lat. Współczesne i wymarłe kręgowce są niezwykle zróżnicowane pod względem kształtów ciała i stylu życia, a elementy ich kręgosłupa są zorganizowane w złożone jednostki, które znacznie różnią się w zależności od gatunku. Niemniej jednak wzorce kostnienia były znacznie bardziej oporne na zmiany, niż można by oczekiwać, znając wielką różnorodność morfologiczną (kręgowców - PAP) – powiedział prof. Jörg Fröbisch z Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie.

Zdaniem naukowców ciekawe jest to, że mimo widocznych różnic w anatomii i trybie życia poszczególnych grup kręgowców sam proces rozwoju kręgosłupa zbytnio się nie zmieniał. Nawet u strusia i mewy, mimo ogromnej różnicy w anatomii i trybie życia, kręgosłupy kostnieją w podobny sposób.

- Nasze badanie jest kolejnym doskonałym przykładem tego, jak dane ze skamieniałości i współczesnych zwierząt mogą się łączyć, aby naprawdę uzyskać znacznie głębszy obraz rozwoju i ewolucji głównych struktur ciała – powiedział Antoine Verrière.