Skąd się bierze diastema?

Diastema to inaczej mówiąc kilkumilimetrowa przestrzeń pomiędzy zębami, najczęściej występująca pomiędzy górnymi jedynkami. Jedni uważają ją za atut dodający uroku, dla innych z kolei jest źródłem kompleksów. Stomatolodzy podkreślają, że przyczyn diastemy może być wiele.

Reklama

- W zależności od przyczyny wyróżniamy różne typy diastem – prawdziwą, rzekomą oraz fizjologiczną. Pierwsza może być ona spowodowana nieprawidłową budową - przerostem lub niskim przyczepem - wędzidełka wargi górnej, które jest pionowym fałdem błony śluzowej rozciągającym się od wewnętrznej powierzchni wargi do tkanki dziąseł, w której osadzone są centralne siekacze. Rzekoma występuje wtedy, gdy u pacjenta występuje hipodoncja lub hiperdoncja, czyli nieprawidłowości objawiające się kolejno: brakiem zębów bocznych, zbyt małym rozmiarem siekaczy lub nadmiarem zębów w szczęce. Z kolei diastema fizjologiczna jest częstym zjawiskiem u dzieci, które tracą zęby mleczne, a na ich miejscu wyrzynają się zęby stałe – ten typ diastemy nie wymaga leczenia - mówi lek. stom. Monika Stachowicz z Centrum Leczenia i Profilaktyki Paradontozy Periodent w Warszawie.

Diastema może być również efektem ssania kciuka w dzieciństwie lub choroby dziąseł. Wiele pacjentów zastanawia się jednak przede wszystkim, czy defekt podlega leczeniu. – Diastema to nie choroba, lecz indywidualna cecha naszego uzębienia. Jeśli nie przekracza 2mm, wady nie trzeba leczyć. Jeśli jest większa i występuje nieprawidłowa budowa wędzidełka, to powinna być ona skorygowana chirurgicznie. W takim wypadku jest ona klasyfikowana jako zaburzenie położenia zębów, które może doprowadzić do problemów ortodontycznych, periodontologicznych, a nawet wad wymowy np. seplenienia. Warto rozważyć dostępne metody leczenia, które pozwalają skutecznie pozbyć się problemu raz na zawsze – podkreśla ekspert.

Jakie są opcje leczenia?

W zależności od przyczyny diastemy oraz indywidualnych warunków zgryzowych w jamie ustnej stomatolog zaproponuje różne opcje rozwiązania problemu:

• leczenie ortodontyczne – w zależności od ułożenia zębów szparę likwiduje się za pomocą stałego, zdejmowanego lub nakładkowego (np. Invisalign) aparatu ortodontycznego.
•bonding – najszybsza metoda zamknięcia diastemy, dzięki której można pozbyć się wady podczas 1 wizyty. Polega na zamaskowaniu przerwy materiałem kompozytowym, takim samym, z jakiego wykonuje się choćby wypełnienia do zębów. Najpierw stomatolog wytrawia ząb specjalnym preparatem, następnie przykrywa go kolejnymi warstwami kompozytu formując właściwy kształt.
•licówki porcelanowe – gdy np. przyczyną diastemy jest zbyt mały rozmiar zębów, te bardzo cienkie 0,5-milimetrowe płatki porcelany zamaskują powstałe szpary. Zaletą jest tutaj estetyka i wygoda. Licówki dopasowywane są odcieniem do pozostałych zębów.
•korona, most protetyczny, implant stomatologiczny - te rozwiązania protetyczne sprawdzą się, gdy diastema spowodowana jest brakami w uzębieniu np. przy hipodoncji.
•frenektomia – zabieg chirurgiczny przeprowadzany przy przeroście wędzidełka wargi górnej. Stomatolog za pomocą lasera bezboleśnie wycina nadmiar tkanek powodujących diastemę, następnie prowadzona jest terapia ortodontyczna.
•ekstrakcja – przy hiperdoncji, charakteryzującej się nadliczbową ilością zębów, niezbędna jest ekstrakcja, a następnie zabieg polegający na przymocowaniu płytki z akrylu skręconej śrubą na powierzchni przednich zębów, która je przesunie względem siebie.
• leczenie periodontologiczne – gdy przyczyną diastemy są choroby dziąseł, wymagana jest terapia periodontologiczna.