Co to jest choroba dwubiegunowa i jakie są jej objawy?

Choroba dwubiegunowa charakteryzuje się występowaniem stanów maniakalnych i depresyjnych (jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat depresji, zajrzyj na stronę: http://portal.abczdrowie.pl/objawy-depresji). Oznacza to, że osoba może w jednej chwili odczuwać głęboki smutek, być apatyczna, mieć problemy ze snem, myśleć o samobójstwie, zaś innym razem – jest nadmiernie pobudzona, myśli przechodzą przez jej głowę jak burza, ma skłonność do podejmowania szybkich i lekkomyślnych decyzji. W chorobie dwubiegunowej mogą pojawić się także epizody mieszane. Polegają one na tym, że stany depresyjne i maniakalne występują jednocześnie. Chory może być w tym samym czasie przygnębiony, ale jednocześnie energiczny, a w jego głowie pojawiają się miliony myśli. To jednak nie wszystko. Choroba dwubiegunowa to również hipomania, czyli stan, w którym chory nie zdradza niepokojących objawów, może być postrzegany jako osoba pełna życia.

Reklama

Przyczyny choroby dwubiegunowej

Naukowcy do tej pory nie znaleźli przyczyn występowania choroby dwubiegunowej. Istnieją jednak pewne hipotezy. Podłożem jej rozwoju może być bezsenność, długotrwały stres, duży chaos w przeżywaniu dnia (więcej informacji na temat bezsenności znajdziesz na tej stronie: http://portal.abczdrowie.pl/bezsennosc). Według niektórych badań przyczyną mogą być geny. Aby odkryć etiologię choroby, przebadano bliźniaki. Okazało się, że gdy jedno z bliźniąt cierpi na ChAD, ryzyko zachorowania drugiego znacznie wzrasta. To jednak nie wszystko. Około połowa osób z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym ma w swojej rodzinie kogoś, kto zmaga się z tym samym problemem. Nie doprecyzowano jednak wciąż tej teorii. Innym powodem występowania schorzenia mogą być zakłócenia neuroprzekaźników. Dokładniej: może to być zbyt niski poziom dopaminy, serotoniny lub noradrenaliny, większa wrażliwość komórek nerwowych na neuroprzekaźniki bądź brak równowagi między poszczególnymi.

Reklama

Jak leczyć chorobę dwubiegunową?

Złagodzenie przykrych objawów można uzyskać jedynie poprzez terapię farmakologiczną. Pacjent powinien otrzymywać odpowiednie leki przepisane przez psychiatrę. Mogą to być antydepresanty, stabilizatory nastroju bądź neuroleptyki. Czasem leczenie w domu może nie wystarczyć. Chory, który ma myśli i próby samobójcze, zaniedbuje się, ma halucynacje i urojenia, powinien trafić do szpitala pod opiekę specjalistów.

Innym sposobem leczenia tego schorzenia są elektrowstrząsy. Pacjent poddany tej metodzie nie odczuwa bólu (podawane jest mu znieczulenie), wszystko odbywa się z zachowaniem wszelkich norm bezpieczeństwa. Jest to obecnie jeden z najskuteczniejszych sposobów radzenia sobie z bardzo trudnymi przypadkami.

Reklama

Czy choroba ta nie może być leczona w inny sposób, na przykład przez terapię? Niestety nie. Psychoterapia (najlepiej poznawczo-behawioralna) może być jedynie dodatkową pomocą przy zażywaniu leków. Psycholog będzie systematycznie pracował z chorym, aby dobrze nastawić go do leczenia i wesprzeć go w trudnym czasie. Osoba cierpiąca na chorobę dwubiegunową będzie najprawdopodobniej musiała walczyć z nią do końca życia.