Żółtaczka to sygnał, że coś niepokojącego dzieje się z wątrobą. Może występować w przebiegu różnych chorób.

Żółtaczka może być wywołana przez wirusy, które powodują stan zapalny wątroby (WZW A, WZW B, WZW C) i tylko w przypadku tych żółtaczek jest ryzyko zakażenia innych osób. Albo być spowodowana polekowym uszkodzeniem wątroby. Częstą przyczyną wystąpienia żółtaczki jest marskość wątroby (np. w wyniku alkoholizmu), rzadką zaś stan zapalny wątroby na tle autoimmunologicznym. Są też żółtaczki mechaniczne związane z dysfunkcją dróg żółciowych np. w przebiegu kamicy dróg żółciowych. Przyczyn jest wiele, a to właśnie od nich uzależnione jest zastosowanie konkretnego leczenia. Ważne jest badanie stężenia bilirubiny we krwi, oznaczenie markerów wirusowych zapaleń wątroby oraz wykonanie USG jamy brzusznej, które może wykazać np. obrzęk wątroby czy guzy nowotworowe. Zalecenia dotyczące diagnostyki wydaje lekarz po przeanalizowaniu innych objawów towarzyszących żółtaczce.

Reklama

W przypadku żółtaczki ważna jest zmiana diety. Od tego, jaka jest przyczyna żółtaczki, uzależnione są konkretne zalecenia dietetyczne. Na przykład w przebiegu wirusowego zapalenia wątroby ważne jest ograniczenie spożywania tłuszczu.

Bardzo często w okresie letnim mamy do czynienia z żółtaczką pokarmową, fachowo nazywaną wirusowym zapaleniem wątroby typu A – WZW A. Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą pokarmową - poprzez spożycie zanieczyszczonej wirusem wody lub produktów żywnościowych, szczególnie surowych. Żółtaczka pokarmowa jest wysoce zakaźna, określana jest chorobą brudnych rąk.

Reklama

Chory ma żółtą skórę, narzeka na ból brzucha i utratę apetytu, może mieć nudności i wymioty. Niekiedy pojawiają się bóle mięśni oraz świąd skóry. W diagnostyce wykorzystuje się badanie w krwi – oznaczenie przeciwciał anty-HAV w klasie IgM, wskazujących na świeżą infekcję.

Chory leczony jest w szpitalu. Powrót do zdrowia trwa nawet pół roku. Pacjent musi się odpowiednio odżywiać, dobrze nawadniać i dużo odpoczywać.

Przeciwko WZW A jest szczepienie. Zaleca się je małym dzieciom, które chodzą do żłobka i przedszkola oraz osobom wyjeżdżającym do egzotycznych krajów, gdzie jest wyższe ryzyko zachorowania.

Warto wiedzieć, że prawidłowy poziom bilirubiny w surowicy krwi wynosi 0,3-1,0 mg/dl. Za wysokie stężenie bilirubiny jest niebezpieczne jedynie w przypadku noworodków (tzw. żółtaczka fizjologiczna), natomiast w przypadku starszych dzieci i dorosłych nie zagraża życiu. Wskazuje jednak na choroby, które należy leczyć.
Reklama