Wydatki, które można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ustawodawca podzielił na dwie grupy. Pierwsza grupa zawiera wydatki nielimitowane, a odliczeniu podlega cała kwota wydatkowana na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej karetką transportu sanitarnego. Do tej grupy zaliczają się także przewozy innymi odpłatnymi środkami transportu osób niepełnosprawnych, ale tylko zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16.
"Takie wydatki powinny zostać udokumentowane fakturą lub rachunkiem" – podpowiada Radosław Druć, konsultant podatkowy w TPA Horwath.
Drugą grupę stanowią wydatki limitowane do 2280 zł rocznie, które są ponoszone w związku z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność lub współwłasność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa.
W obu przypadkach auto powinno być używane w związku z przewozem na niezbędne zabiegi. Wydatki te nie muszą być dokumentowane fakturą VAT lub rachunkiem. Podatnicy mogą jednak zostać poproszeni m.in. o przedstawienie orzeczenia o niepełnosprawności oraz dokumentu poświadczającego tytuł własności auta lub przebyte zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Reklama